In het VT artikel Begint het kaartenhuis Greenport in te storten? hebt u kunnen lezen dat er een stinkdossier onder de oppervlakte lag. Inmiddels heeft de Limburger informatie gekregen van een moedige klokkenluider die dit stinkdossier nu in volle omvang aan het licht heeft gebracht. Een geheim verklaard rapport uit onderzoek van Frans Stibbe van Ivy advocaten naar de Californië-affaire is door De Limburger ingezien en de bevindingen zijn onthutsend. De provincie heeft het Limburgs parlement in het duister gehouden in de Californië-affaire.

Een korte samenvatting van bevindingen en conclusies van De Limburger:

• De voormalige directeur Burghout van Californië BV heeft gebruik gemaakt van voorkennis. In zijn hoedanigheid als directeur van Californië was Burghout de enige bieder die volledig op de hoogte was van alle uitdagingen waarmee Californië te maken had. Naar recente bevindingen blijkt dat hij hier maximaal van heeft geprofiteerd. Met behulp van voorkennis wist hij beide percelen te verwerven voor bedragen die vele miljoenen euro's lager lagen dan de werkelijke waarde.
• Het hoogste niveau van de provincie heeft besloten dat het volledige onderzoek naar de omstreden miljoenendeal strikt vertrouwelijk moet blijven. Gedeputeerde Satijn geeft aan dat hij Provinciale Staten heeft ingelicht over de gekozen aanpak. Verschillende Statenleden geven aan zich niet te herinneren dat er ooit is medegedeeld dat zij geen toegang zouden hebben tot het rapport van Stibbe. Opmerkelijk genoeg lijkt de provincie, nog voordat enig onderzoek is uitgevoerd, te accepteren dat niet alleen het rapport geheim blijft, maar dat zelfs de eindversie niet beschikbaar zal worden gesteld. Hoewel de onderzoeksopdracht door Californië BV aan Stibbe is gegeven, blijkt dat de provincie, als indirecte aandeelhouder, zich inhoudelijk intensief heeft bemoeid met het rapport. Hierbij is bepaald welke aspecten wel en niet onderzocht moesten worden, en er is uitgebreid commentaar geleverd op het concept van Stibbe’s bevindingen. De Limburger concludeert dat deze kwestie feitelijk een doelbewust opgezette doofpotconstructie betreft. In een document dat bijna niemand mag hebben, maar dat toch bij De Limburger terecht is gekomen, staat duidelijk vermeld dat de provincie wel degelijk op de verzendlijst van de onderzoeker stond.
• Op het moment dat De Limburger officieel informeert of de provincie het concept- of eindrapport in handen heeft gekregen, luidt het antwoord dat dit niet het geval is. Wanneer echter de provinciale betrokkenheid, zoals duidelijk weergegeven in het geheime rapport, wordt aangekaart, verklaart de woordvoerder van Satijn dat enkele hooggeplaatste ambtenaren gedurende korte tijd het conceptrapport mochten lezen, maar dat zij het niet langer in hun bezit hebben. Satijn zelf beweert het rapport nooit te hebben gezien. Direct betrokkenen lijken er alles aan te doen om democratische controle te omzeilen en nieuwsgierige journalisten op afstand te houden. Meerdere insiders in de Limburgse politiek stellen dat het volstrekt ongeloofwaardig is dat provincieambtenaren een politiek gevoelig document in handen hebben, er uitvoerig op reageren en dit niet delen met de verantwoordelijke gedeputeerde. Het feit blijft dat er is ingestemd met de gekozen werkwijze van geheimhouding, en het is ook duidelijk dat er pogingen zijn gedaan om buitenstaanders op afstand te houden. Het gebruik van dergelijke praktijken door de overheid of aan haar gelieerde bedrijven om eigen handelen te verbergen of vriendjes te beschermen, is laakbaar en ondermijnt het vertrouwen.
• Uit het eindrapport komt naar voren dat voormalig directeur Burghout aanzienlijk meer misbruik heeft gemaakt van voorkennis en belangenverstrengeling dan aanvankelijk bekend was. Hij diende op kosten van Californië vergunningen in voor zijn eigen bedrijf. Zonder overleg met de commissarissen gaf Burghout namens Californië opdrachten voor de taxatie van grond die hij zelf wilde aankopen. Hij informeerde een notaris onvolledig over het verkoopproces en verkreeg zo juridisch groen licht voor de verkoopprocedure. Burghout minimaliseerde de biedingen van concurrenten en verzweeg het feit dat hij al een vergunning had voor zonnepanelen op kavel 16, terwijl het verkoopproces nog gaande was. Het is overduidelijk dat Lodewijk Burghout persoonlijk voordeel heeft gehaald uit de grondtransactie. Andere bieders brachten hogere biedingen uit voor de percelen 5 en 16 dan Burghout. Als gevolg van deze onregelmatigheden werd Burghout in 2020 bijna op staande voet ontslagen.
• Ruud van Heugten's betrokkenheid trekt eveneens de aandacht. Voorheen bekleedde hij de functie van directeur bij Greenport Venlo en was hij vanuit die positie aandeelhouder van Californië. Jan Hulsen, de voorzitter van de Raad van Commissarissen, raadpleegde Van Heugten regelmatig als klankbord. Volgens Hulsen was Van Heugten volledig op de hoogte van alle ontwikkelingen. Hulsen deelde ook informatie over de misstappen en belangenverstrengeling van directeur Burghout met hem. Desondanks greep Van Heugten niet in; hij keurde de grondtransacties goed en rechtvaardigde ze later tijdens de aandeelhoudersvergadering van Greenport. Bovendien blijkt dat Van Heugten een discutabele rol heeft gespeeld bij de verkoop van kavel 16 in 2020.
• Commissaris Jan Hulsen maakt zich zorgen. Hij vraagt zich af hoe om te gaan met Burghout en Roeffel en wat te doen als de situatie escaleert. Van Heugten probeert hem gerust te stellen en adviseert Hulsen om zich geen zorgen te maken. Als Roeffel bij Van Heugten klaagt, belooft deze onmiddellijk Hulsen te waarschuwen. Het feit dat Roeffel via Etriplus voor Greenport werkt en Van Heugten daar de leiding heeft, biedt Hulsen de nodige bescherming. Van Heugten stemt ook meteen in met de verkoop van kavel 16 aan Burghout. Roeffel besluit de kwestie niet verder aan te kaarten, zodat Van Heugten niet hoeft in te grijpen.

In deze kwestie is duidelijk geworden dat voormalig directeur Burghout van Californië BV op significante wijze misbruik heeft gemaakt van voorkennis en belangenverstrengeling. Het eindrapport onthult diverse misstanden, zoals het indienen van vergunningen op naam van Californië voor zijn eigen bedrijf en het verstrekken van opdrachten voor grondtaxatie zonder overleg met commissarissen. Burghout heeft een notaris onvolledig geïnformeerd over het verkoopproces, waardoor hij juridische goedkeuring kreeg voor de verkoopprocedure. Bovendien heeft hij biedingen van concurrenten gebagatelliseerd en cruciale informatie over de verkoop van kavel 16 verzwegen. Ook valt op dat voormalig directeur Burghout aantoonbaar heeft geprofiteerd van de grondtransactie, waarbij andere bieders hogere bedragen boden voor percelen 5 en 16.

Daarnaast is de rol van Ruud van Heugten, voorheen directeur van Greenport Venlo, opvallend. Hij was goed op de hoogte van de situatie, maar greep niet in en keurde de grondtransacties goed. De provincie lijkt actief betrokken te zijn geweest bij het geheime rapport, waarbij gekozen werd voor geheimhouding en het buiten de deur houden van democratische controle en nieuwsgierige journalisten. Dit heeft geleid tot een opzettelijk gecreëerde doofpotconstructie. Het feit dat het volledige onderzoek naar de miljoenendeal nooit openbaar mag worden en de provincie zelfs de eindversie niet krijgt, onderstreept de ondoorzichtige gang van zaken. Deze praktijken schaden het vertrouwen in de overheid en aan haar gelieerde bedrijven.

Geachte Gouverneur Roemer van de provincie Limburg,

Na grondige analyse van de recente kwestie rondom Californië BV, willen wij u het volgende advies voorleggen. Het is evident dat de voormalige directeur, Burghout, aanzienlijk misbruik heeft gemaakt van voorkennis en belangenverstrengeling, wat heeft geleid tot ernstige misstanden in de grondtransacties. Deze kwestie werpt ook een schaduw op de rol van Ruud van Heugten, de voormalige directeur van Greenport Venlo, en de betrokkenheid van de provincie op bestuurlijk niveau en op ambtelijk niveau, bij het geheime rapport.

Het dossier heeft alle kenmerken van corruptie en dat is strafbaar. De Rijksrecherche kan u daarbij ondersteunen. Een van de belangrijkste taken van de Rijksrecherche is het opsporen en onderzoeken van (mogelijk) strafbaar gedrag van ambtenaren. Het betreft veelal kwesties waarin de handelswijze van ambtenaren schadelijk is voor de betrouwbaarheid en integriteit van de overheid. Het gaat bijvoorbeeld om het lekken van vertrouwelijke informatie, het vervalsen van documenten of het vragen of aannemen van geld of diensten (omkoping).

Om het vertrouwen van het publiek te herstellen en volledige transparantie te waarborgen, raden wij de volgende stappen aan:

• Onafhankelijk Onderzoek: Initieer een onafhankelijk onderzoek naar de handelingen van Burghout, Van Heugten en andere betrokkenen. Dit onderzoek moet zich richten op mogelijke schendingen van wet- en regelgeving, alsmede de rol van de provincie, gemeenten en andere aandeelhouders in dit geheel.
• Volledige Openbaarmaking: Zorg ervoor dat het volledige onderzoeksrapport openbaar wordt gemaakt, inclusief alle relevante feiten en bevindingen. Dit bevordert transparantie en versterkt het vertrouwen van het publiek.
• Aanscherpen Toezichtsmechanismen: Herzie en versterk de toezichtsmechanismen om belangenconflicten en misbruik van voorkennis in de toekomst te voorkomen. Implementeer duidelijke protocollen voor transparantie en rapportage.
• Verantwoordelijkheid Nemen: Indien uit het onderzoek blijkt dat personen verantwoordelijk zijn voor wangedrag, neem dan passende maatregelen en overweeg juridische stappen waar nodig.
• Heroverweging van Geheimhouding: Heroverweeg het beleid ten aanzien van geheimhouding om ervoor te zorgen dat het in overeenstemming is met de principes van goed bestuur en de belangen van het publiek dient.

Dit advies is bedoeld om recht te doen aan de ernst van de situatie en de integriteit van het Limburgs bestuur te waarborgen. Bij een vermoeden van corruptie is er een aangifteplicht voor ambtenaren dus ook u Gouverneur. Dit valt onder de algemene aangifteplicht (artikel 160 van het wetboek van Strafvordering) en specifieke aangifteplicht voor openbare colleges en ambtenaren (artikel 162 uit het wetboek van Strafvordering).  We vertrouwen erop dat u deze aanbevelingen serieus zult nemen en actie onderneemt in het belang van een transparante en ethische bestuurspraktijk. Mest de zaak uit en als de ratten het schip niet zelf verlaten help deze dan een handje.

Met hoogachting,

Venray-Transparant