Toon items op tag: ooijenwanssum

OOIJEN-WANSSUM - Een aantal jonge onderzoeksjournalisten van De Correspondent hebben onderzoek gedaan naar de natuurmoraal binnen de Provincie Limburg. Ze waren getipt dat het in het Limburgse natuurgebied Ooijen-Wanssum helemaal mis dreigde te gaan. Bedroevende conclusies werden getrokken. De provincie heeft er geen enkele moeite mee zich aan verantwoordelijkheden te onttrekken. Natuur wordt gezien als bijzaak, als kostenpost.

Enkele citaten uit de Correspondent:

“Bleker en Koopmans schroefden de ambitie voor nieuw aan te leggen natuur ook terug van 700.000 naar 600.000 hectare, schoven de deadline vooruit van 2018 naar 2027 en kortten het budget van ongeveer 600 naar minder dan 200 miljoen euro per jaar. De aanname was dat provincies natuur efficiënter konden aanleggen en beheren. In Limburg betekende dit dat de oorspronkelijke doelstelling van 3.400 terugging naar 2.600 hectare”.

“In de provincie is het natuurbeleid de afgelopen jaren een hoofdpijndossier. Lees daar ook bij NRC over. Dit voorjaar viel het college naar aanleiding van de onthullingen van NRC Handelsblad over hoe een voormalige CDA-gedeputeerde provinciale natuursubsidies via een natuurorganisatie naar zijn eigen bv sluisde. Subsidies waar tot een aantal jaar geleden niet de provincie maar de Dienst Landelijk Gebied over ging”. 

“Ger Koopmans, het Kamerlid dat er samen met Henk Bleker voor gezorgd had dat voortaan de provincies verantwoordelijk werden voor het natuurbeleid, werd in 2014 gedeputeerde van Financiën in Limburg”.

De strategie gevoerd door de CDA-ers:

• Als provincie zelf nauwelijks geld bijleggen;
• De subsidiekraan dichtdraaien;
• Gecompenseerde natuur aftrekken van de opgave.

Er is een dikke 300 ha cultuurlandschap met een eigen biotoop totaal omgebouwd naar deze zogenaamde “nieuwe natuur”. Kritische noten van de natuurliefhebbers omtrent het beheer van Ooijen-Wanssum zowel tijdens de uitvoering van het project als op dit moment worden steevast gepareerd met “dit is nieuwe natuur, dus niet mekkeren”.  Dus de bestaande natuurwaarden met haar beschermingsniveau werden gewoon op de schop genomen en afgevoerd. In dit geval letterlijk. Er is 300 ha teelaarde afgegraven en met het bodemleven en al afgevoerd. Dus de dieren die van het bodemleven afhankelijk waren moesten het maar uitzoeken. Dit was uiteraard de goedkoopste methode en uiteindelijk komen we weer uit waar het altijd om draait, namelijk geld.

Het propagandabureau (lees afdeling public relations) van het projectbureau heeft uitstekend werk geleverd. De kritiek is continu gesmoord en de lintjesknippers konden hun ritueel doorvoeren. Let wel, doelstelling hoogwaterveiligheid en een betere verkeerssituatie voor Wanssum zijn prima. Maar in dit geval zijn bestaande natuurwaarden niet gecompenseerd maar gewoon vervangen door schraal leeg ganzenleefgebied. Er mag geen maas-heg of boom wortelen want dat zal de doorstroming beperken. Wederom is de biodiversiteit het slachtoffer. Op dit moment is het beheer nog steeds niet aanbesteed en de partij Staatsbosbeheer is huiverig voor overname. Een u raad het al, delen worden nu gewoon geklepeld en het bodemleven krijgt er nog steeds van langs. Zo goedkoop als mogelijk dus...

Voor het volledige artikel: https://decorrespondent.nl/12724/in-limburg-zie-je-zo-makkelijk-komt-een-provincie-onder-afspraken-over-natuur-uit/1866753894104-59384ab3

CDA-KLIEK - Door de toestanden in bestuurlijk Venray heb ik onlangs weer eens een boek op zolder afgestoft en er wat in gelezen. Het boek van Joep Dohmen is uitgegeven in 1996 en heeft de titel “De Vriendenrepubliek Limburgse kringen”. Het beschrijft hoe dat provinciale en regionale bestuurders en ambtenaren, hoofdzakelijk uit het CDA nest, zich te buiten gingen aan de geldstromen uit den Haag.
Deze geldstromen kwamen op gang na de sluiting van de mijnen. Honderden miljoenen aan guldens stroomden via diverse stromen naar Limburg. Dit om de pijn te verlichten en de klap van de mijnsluiting op te vangen. Rijksdiensten als CBS en ABP kwamen naar Limburg en schiepen banen.
De geldstromen werden via de provincie gekanaliseerd door commissies. Het CDA zat overal aan de stuurknuppels. De bestuurders en ambtenaren zogen zich als parasieten vast in deze geldstromen en deden er privé hun voordeel mee. Deze corruptie ging niet direct maar speelden zich veelal via de aannemerij af. De aannemers werden beschermd door het buiten de boot houden van concurrentie. Aanbestedingen werden gemanipuleerd waarbij veel te hoge prijzen werden geaccepteerd. Er was geen concurrentie tussen de aannemers en de opdrachten werden verdeeld. De welvaart vloeide via steekpenningen, reisjes, verbouwingen weer retour naar de bestuurders die de touwtjes in handen hadden. De corruptie zat werkelijk overal in de haarvaten van bestuurlijk Limburg.

Het verleden kan ons wat leren over het heden. De geldstromen zijn er nog steeds. Hieronder een korte selectie van de honderden projecten waarin bestuurlijk Limburg een rol speelt:

• Gebiedsontwikkeling VDL Nedcar;
• Gebiedsontwikkeling Ooijen – Wanssum;
• Greenport Venlo;
• De Maasgaard;
• Waterhuishouding Griendtsveen;
• Herinrichting Loobeekdal;
• Regions4Food;
• Etc. etc. etc.

De vraag is of de oude gedragingen van de bestuurders nog bestaan. De aanwijzingen zijn veelzeggend. Meest recente regenteske gedraging van een overheidsbedrijf Greenport Venlo is het naast zich neerleggen van een rechterlijke uitspraak. De Provincie Limburg, als mede-eigenaar, treedt niet op tegen de strijdige activiteit van Greenport. De Provincie is naast aandeelhouder ook nog vergunningverlener en handhaver. Ieder weldenkend mens snapt dat dat een zeer onwenselijke situatie is.
Ook al is de corruptie en manipulatie nog maar 5% van wat zich toen heeft afgespeeld, dan nog is het onacceptabel.
Publieke gelden dienen doelmatig te worden besteed. Er dient geen eurocent van de geldstromen in bestuurlijke jaszakken te belanden.
Het kan niet zo zijn dat belastingcenten opgehaald in de maatschappij belanden bij personen die allerminst recht hebben op deze centen.
Zeker in het licht van de toeslagenaffaire waar geldgebrek door onterechte belastingaanslagen mensen uiteindelijk zover heeft gedreven dat ze uit het leven zijn gestapt.

Het boek van Joep Dohmen, verplichte kost voor ieder raadslid of bestuurder.