Displaying items by tag: venray

Het is inmiddels bekend dat het “powerplay-plannetje” flexwoningen van de ambtenaren en het college van burgemeester en wethouders van Venray gesneuveld is. De burgers uit Oostrum, Oirlo en de Brabander hebben een streep getrokken. Zo ga je niet met elkaar om! De gemeenteraad heeft dat begrepen en geeft het college van B&W opdracht om op het einde van 2023 met een nieuw plan te komen.

Dit geeft ruimte voor reflectie en het onderzoeken van de weg die naar het plan heeft geleid.

Een verzoek op basis van de Wet open overheid (Woo) is een middel om informatie bij de gemeente Venray op te vragen. U mag informatie opvragen over wat de overheid doet. Dit is een middel om transparantie te creëren. Vertrouwen is goed maar controle is beter! Het vertrouwen is bij velen geschaad dus controleren blijft in Venray noodzaak. 

U stuurt een Woo-verzoek naar de organisatie waarvan u informatie wilt ontvangen. Of beter nog u geeft het verzoek af aan de balie van het gemeentehuis en vraagt daarbij om een ontvangstbevestiging.

Venray-Transparant heeft een Woo verzoek voor u voorbereid. U als burger, wijkvertegenwoordiger, raadslid, verslaggever kunt actie ondernemen. Laat middels het indienen van jouw Woo verzoek weten dat het menens is. Een goede start is om het traject “flexwoningen Venray” tot nu toe transparant te krijgen. Een Woo verzoek is daartoe een middel.

Download onder aan de pagina uw eigen Woo verzoek, vul uw persoonlijke gegevens in. Maak er een dorps- of wijkactie van door zoveel als mogelijk van deze verzoeken in te dienen. Maak het een verdere statement dat de gang van zaken in het dossier tot nu toe helder op tafel moet. Dit geeft een prikkel om er voor te zorgen dat bij de voorbereidingen voor het 2^e plan transparanter gewerkt gaat worden door de ambtenaren en bestuurders.

Doet U mee?

Download hier uw Woo brief Flexwoningen gemeente Venray.

Zoals bekend is een deel van ons St Annapark ingeruild voor woningbouw. We waren eens benieuwd hoeveel daar een perceeltje bouwgrond kost. Er is een steekproefje gedaan en een overzichtje gemaakt van de diverse prijzen. Daarin komen behoorlijke verschillen uit de m2 prijzen naar voren. In elk geval kunnen we de eigenaar van Parklaan 17 feliciteren. Daar is de laagste m2 prijs betaald van de hele wijk zo te zien. Op Parklaan 15 zit de eigenaar die het meeste kwijt is geweest per m2 grond. Buren van elkaar maar dus een heel verschil!

In de steekproef zijn 15 percelen bekeken.

In onderstaande tabel is de kwestie nog eens verder uitgewerkt. Naast perceel/adres informatie is de het perceeloppervlak en perceelprijs (bron: kadaster) weergegeven. Dit is verder uitgewerkt in een prijs per m2. De verschillen kunnen dan worden uitgerekend met als uitgangspunt Parklaan 17. Parklaan 15 heeft dus €154,-- meer per m2 betaald dan Parklaan 17. Omgerekend naar een meerprijs op perceel 15 is dit meer dan een halve ton€.

In onderstaande plaatje is het nog eens in een grafiekje in beeld gebracht. Parklaan 17 is spekkoper met de meeste m2 voor de laagste prijs. Parklaan 15, de buren, hebbend de hoofdprijs betaald voor de grond. De minste m2 tegen de hoogste m2 prijs. 

Wie kan ons helpen met een verklaring of heeft daar een mening over? Graag reacties aan This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

In een voorgaand artikeltje zijn de verschillen in bouwgrondprijzen van de bouwkavels op Annahaeghe transparant gemaakt. Van een 15-tal percelen waren de vierkante meter prijzen uitgewerkt en er waren opmerkelijke verschillen te zien. Er zijn een aantal reacties binnen gekomen en één daarvan was “pas op met zo maar wat percelen kiezen en daar conclusies aan verbinden”. Dat klopt natuurlijk. De percelen waren zo goed als willekeurig gekozen en op deze percelen zijn verschillende typen woningen verrezen. Kans op een appels met peren vergelijk dus.

Dus maar weer aan de slag en een peren met peren vergelijk gemaakt. Op Annahaeghe is een type woning uitgekozen en verder uitgediept. Er zijn 12 percelen waarop woningtype type “Stuifduin” zijn, of worden, gebouwd. Het woningtype “Stuifduin” is beschreven in een verkoopbrochure dat te vinden is op onderstaande internetadres.

ANNAHAEGHE: WONEN IN HÉT PARK

In de brochure is ook aangegeven op welke specifieke percelen dit type woning wordt gebouwd. Hieronder de resultaten van het onderzoekje. Opmerkelijk zijn de verschillen in de gerekende m2 prijzen voor het jaar 2021. De verdere analyse en conclusies laten we deze keer over aan u als lezer.

Horst - De gemeenteraad van Horst aan de Maas verlangt volledige toegang tot alle verslagen van bijeenkomsten van ontwikkelingsbedrijf Greenport BV. De raad streeft ernaar om volledige transparantie te verkrijgen over de discussies en overeenkomsten die plaatsvonden tussen Greenport en zijn aandeelhouders.

Horst aan de Maas, samen met de gemeenten Venlo en Venray en de provincie, is een aandeelhouder van Greenport, dat al meer dan 400 hectare aan bedrijventerrein heeft ontwikkeld of nog zal ontwikkelen. De oppositiepartijen beweren echter dat de gemeenteraad van Horst aan de Maas zeer beperkt tot geen inzicht heeft in de discussies en afspraken die plaatsvinden binnen Greenport. Dit wordt deels toegeschreven aan het regelmatige gebruik van geheimhouding.

Op dinsdagavond 12 maart 2024 werd unaniem een motie aangenomen door de vier oppositiepartijen BVNL, Hart voor Horst aan de Maas, Perspectief en VVD. Deze motie droeg het college op om inzage te verlenen in de relevante documenten.

Er is nu een voorbeeld van een gemeenteraad die geheimhouding en achterhouden van informatie niet accepteert.

Willen we dit in Venray ook of slapen we door gemeenteraad? 

De Spreidingswet die op 1 jan. 2024 van kracht is geworden heeft tot doel de provincies en de gemeenten te stimuleren om voor mei 2025 met plannen te komen ten aanzien van de huisvesting van asielzoekers in het kader van de ontlasting van de overvolle grote AZC's. De provincies moeten erop toezien dat gemeenten in onderling overleg de huisvesting gaan leveren die voor de betreffende provincie is bepaald. Per gemeente is er een soort gemiddelde berekend dat als richtlijn kan fungeren. Overschrijden van dat gemiddelde kan bonussen tot € 2000,- per asielzoeker opleveren. Gemeenten kunnen dus in overleg met andere gemeenten tot kleinere of grotere aantallen komen dan dat gemiddelde.

Na de heftige protesten van de klankbordgroepen van Oostrum, Oirlo en de Brabander n.a.v. de eerder plannen van de gemeente m.b.t. flexwoningen voor asielzoekers, statushouders, vluchtelingen en woonurgenten, beloofde wethouder Martin Leenders beterschap in de vorm van meerdere locaties en een goede omgevingsdialoog teneinde draagvlak, sociale impact en zorgen beter in beeld te krijgen. Beoogd resultaat: het realiseren van duurzame en menswaardige huisvesting van asielzoekers, statushouders, Oekraïense vluchtelingen, woonurgenten en starters. Concreet: een AZC op 1 locatie en tijdelijke woningen voor starters, statushouders en woonurgenten op meerdere locaties.

Participatieplannen en transparantie zouden volgens de wethouder tot concrete resultaten moeten gaan leiden. Helaas is de beloofde participatie en transparantie niet als zodanig ervaren door de wijkraden. Gevolg: het opzeggen van hun vertrouwen in een goede afloop. Hieronder volgt hun brief gericht aan de gemeenteraad, in de hoop dat de raad het tij nog kan keren.

Onderstaand de brief van de dorpsraden.

Oud-wethouder Jan Loonen heeft bij de rechtbank geen gehoor gevonden voor zijn eis tot rectificatie van het boek De Vriendenreünie-Limburgse Praktijken, geschreven door NRC-journalisten Joep Dohmen en Paul van der Steen. 

In het boek wordt geschreven dat Loonen zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling bij de aankoop van grond in Venray. Daar was hij als wethouder verantwoordelijk voor grondzaken. De rechter oordeelde dat belangenverstrengeling "feitelijk een gegeven" was door Loonens dubbele rol als wethouder en binnenslepen van familiebelangen. Hoewel er geen bewijs is dat hij zichzelf financieel heeft bevoordeeld bij deze rechtsgang, blijft het feit dat zijn handelen de gemeenschap heeft opgezadeld met aanzienlijke maatschappelijke kosten.

Eind 2022 heeft Loonen een poging gedaan om de Raad voor de Journalistiek voor zijn kar te spannen. Loonen diende een klacht in bij de Raad voor de Journalistiek over zijn weergave in het boek De Vriendenreünie - Limburgse Praktijken. Volgens Loonen bevat het boek dezelfde onjuistheden die eerder ook in NRC-publicaties zijn verschenen.

Deze publicaties hadden betrekking op een gronddeal in het Loobeekdal in Venray, wat uiteindelijk leidde tot Loonens aftreden als wethouder in 2021. Loonen stelt dat hij destijds geen reactie gaf op de NRC-artikelen vanwege een afspraak met de gemeenteraad om de kwestie stil te houden. Na publicatie van het boek besloot hij een klacht in te dienen bij de Raad voor de Journalistiek.

Loonen verwijst daarbij naar het onderzoek van bureau Berenschot, dat volgens hem aantoonde dat hij geen blaam treft en dat er slechts in drie gevallen sprake was van "enige schijn van belangenverstrengeling”. Hij beklaagde zich erover dat het boek toch opnieuw ongefundeerd stelt dat hij zich schuldig zou hebben gemaakt aan belangenverstrengeling bij de gronddeal met Waterschap Limburg.

De Raad voor de Journalistiek heeft de klacht destijds niet in behandeling genomen. Loonen zag dat als een zwaktebod en een impliciete schuldbekentenis. Hij zou juridische stappen gaan ondernemen om zijn gelijk te halen. Hoe dat is afgelopen is nu duidelijk.

Loonen is in juni 2021 door de gemeenteraad weggestuurd op basis van “niet integer handelen”. Loonen sprak bij de betreffende gemeenteraadvergadering over „een nieuwe golf van politieke zuiveringen in Limburg”, verwijzend naar het destijds recente vertrek van het provinciebestuur. “Er wordt gestraft om het straffen, zonder dat argumenten nog enige waarde hebben. Dit is een vooraf geplande politieke afrekening: Jan Loonen moet verdwijnen. "Het is een politieke executie”, aldus Loonen.

Venray-Transparant kreeg daarbij ook nog een veeg mee van de wethouder. Hij was het duidelijk niet gewend dat een ongrijpbare kracht buiten de politieke arena de opinie beïnvloede. De Venrayse gemeenteraad lag destijds te pitten en had niet door wat voor een spel dat er in het Loobeekdal werd gespeeld. Klokkenluiders die vanuit de burgerij op de trom sloegen was iets nieuws. De politieke vingers van de wethouder en het apparatsjiks van het CDA konden daar geen grip krijgen. 

Zijn CDA partijgenoot Anne Thielen, die vier jaar wethouder was, besloot ook haar functie neer te leggen. Ze wilde niet langer deel uitmaken van een onveilige politieke omgeving waarin het onduidelijk is wie het volgende slachtoffer zal zijn. Dat haar lichtende voorbeeld, Loonen, het veld moest ruimen was voor haar een schok. De feiten waarop de rechter onlangs vaststelde dat Loonen zijn belangen met andere partijen had verstrengeld, waren ook toen al duidelijk zichtbaar. Maar ja, al zo lang in het centrum van de gemeentelijke macht, de macht binnen het waterschap en de provincie maakt arrogant en blind. CDA bestuurders zagen de constructies van belangenverstrengelingen niet meer al stonden ze er met de neus bovenop. Wat moeten wij als belasting betalende burgers met deze zooi? Twee wethouders op wachtgeld en op kosten voor de gemeenschap in Venray! Twee “Rein Dupontjes’ uit de koker van het CDA zullen we maar zeggen. Naar andere wijzen nadat er twee eigen wethouders op wachtgeld kwamen. Toppunt van arrogantie!

In mei 2022 heeft de weggestuurde wethouder via een artikel in de Limburger aangegeven eerherstel van Venrayse gemeenteraad te willen. Zijn CDA vriend Ger Driessen zou de Venrayse wethouder niet hebben bevoordeeld.

Onder dreiging van een rechtszaak van Ger Driessen trok het waterschap de keutel van bureau Hoffmann in. Dit kwam de commissie Integriteit van het waterschap schijnbaar goed uit en die had een mooie reden om een zwaai te maken. Dit past bij de continue vertragings- en doofpot strategieën rondom het Loobeekdal dossier. Ook bij het waterschap is het CDA onder de dekmantel Waterbelang dominant in de bestuurskamer.

Nu de uitspraak van de rechter voor ligt, “belangenverstrengeling bij gronddeal Venray is een feitelijk een gegeven”, staat als een paal boven water dat ook Ger Driessen zich ook in een omgeving van belangenverstrengeling heeft begeven.

Belangenverstrengeling waarbij privébelangen samengaan met politieke verantwoordelijkheden is zeker een vorm van niet-integer handelen. In de politiek worden van bestuurders en volksvertegenwoordigers hoge normen van integriteit verwacht, omdat zij beslissingen nemen die het publieke belang dienen. Wanneer een bestuurder privébelangen heeft die in conflict kunnen komen met zijn of haar publieke functie, ontstaat er een risico dat beslissingen niet meer uitsluitend worden genomen in het belang van de gemeenschap, maar ook om persoonlijke voordelen te behalen.

Deze vermenging van privé- en publieke belangen ondermijnt de objectiviteit en onafhankelijkheid die essentieel zijn voor een eerlijk en transparant bestuur. Het kan leiden tot situaties waarin politieke beslissingen worden beïnvloed door persoonlijke motieven, wat de integriteit van het bestuur beschadigt en het vertrouwen van de burger in de politiek ernstig schaadt. In dat opzicht is belangenverstrengeling niet alleen een ethische tekortkoming, maar ook een duidelijke vorm van niet-integer handelen.

Loonen heeft altijd volgehouden dat hij niets verkeerds heeft gedaan en dat zijn ontslag onterecht was. Hij is volgens hemzelf zonder blinddoek voor het executiepeloton gaan staan. Hij voelt zich "diep beschadigd" en verlangde dat de gemeenteraad erkent dat ook hij geen schuld treft. "Nu hebben ze de kans om hun woorden over transparantie en een nieuwe bestuurscultuur in de praktijk 

te brengen," aldus Loonen in een artikel van de Limburger in juli 2021. Als de gemeenteraad niet reageert, dreigde hij verdere stappen te ondernemen.

Het heeft voor de ex-wethouder wat anders uitgepakt blijkt. Hij is dan wel zonder blinddoek voor het vuurpeloton gaan staan maar een plank voor zijn kop heeft schijnbaar toch verhinderd om te herkennen waar het om ging.

De zaak benadrukt de schadelijke gevolgen van politieke corruptie en hoe de burger de rekening betaalt voor de dubieuze praktijken van bestuurders. Loonens pogingen om zijn naam te zuiveren via een rechtszaak, werden afgewezen, wat een overwinning betekent voor de vrijheid van pers en de noodzaak om machthebbers kritisch te blijven volgen.

Naschrift: Venray-Transparant heeft zeer veel aandacht gegeven aan de het dossier Loobeekdal. De scheve schaats rol van de ex-wethouder is nu (deels) duidelijk. De onderste steen in het stinkdossier Loobeekdal is nog steeds niet boven. Er is schade aan het Loobeekdal en aan particuliere eigendommen als gevolg van illegale activiteiten binnen het project herinrichting Loobeekdal. We blijven graven…. 

In een artikel op Venray-Transparant.nl heb ik gelezen dat Venray zo’n beetje de aars van de bio-industrie is. Op dit moment geeft het compleet uit de hand gelopen stikstofdossier veel onrust in het land. Door regeringsbeleid, gekneed door de handel en financiële lobby, is de situatie compleet geëscaleerd. De producent, de boer, is weer de klos. De boer is door de mechanismen in de markt gedwongen richting industriële voedselproductie en daarnaast gek gemaakt door halfslachtige regelgeving. Deze regelgeving was vooral op technische maatregelen gestoeld die in de praktijk dus niet of onvoldoende werkten. Het poldermodel van pappen en nat houden breekt ons nu op. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het lijkt er op dat er flink geamputeerd moet worden.

Dat het dossier ook in de gemeenteraad van Venray tot zorgen leidt is zichtbaar. De fractievoorzitter van het CDA Guus Reintjes krijgt er zelfs jeuk van. Aanleiding was een oplegnotitie van de Groen Links fractieleider André van Maarschalkerwaard. In een oplegnotitie werd gevraagd naar duidelijkheid over de emissies van een gecombineerde varkens-/insectenproductiebedrijf waarvoor plannen bestaan. Nu is het te hopen dat de jeuk van de heer Reintjes figuurlijk is bedoeld. Als het vanuit hormonale of allergiereacties komt wens ik hem veel beterschap. Jeuk kan verschrikkelijk zijn. Komt zijn ongemak vanuit het stikstofdossier dan wacht hem nog veel jeuk en krabwerk. Laten we eerlijk zijn. De achterban van de CDA in Venray komt voornamelijk uit de agrarische sector. Dus ook de politiek in Venray, heel veel jaren gedomineerd door het CDA, behoorde tot de veroorzakers van problemen. Ongebreidelde groei in veehouderijen hebben ons ook in Venray in de problemen gebracht. In onderstaande grafiek is de varkensdichtheid in 2014 weergegeven voor Nederland. In het 2e plaatje staat de varkensproductie in Brabant en Limburg op eenzaam niveau in Europees verband.

Laten we nu eens eerlijk zijn en vaststellen dat dit niet gezond is. Stank- en fijnstofoverlast veroorzaakt door intensieve veehouderij (varkens, kippen, runderen, geiten) hebben serieuze gezondheidsnadelen. De vragen die dit meebrengt zoals van Groen Links worden vervelend gevonden maar zijn zeer relevant.

Ik wens de gemeenteraad van Venray veel wijsheid (en niet al te veel jeuk) toe in dit dossier.

Harrie Maessen is weer actief op de Blakt. Harrie probeert gronden te verwerven rondom de bezittingen die hij daar al heeft. De wit gemarkeerde percelen in onderstaande foto zijn reeds in het bezit van één van de Maessen bedrijven te weten Maessen Projecten B.V., Maessen Vastgoed Holding B.V. of Maessen Grondverzet & Recycling B.V.

Harrie is op pad om de rest aan te kopen tussen zijn huidige bezit en industrieterrein de Blakt. Hij biedt prijzen met de argumentatie om een grind/zandwinning te gaan opzetten. De geboden m2 prijzen zijn dan ook ruimhartig gebaseerd op een delfstoffen winning.

Harrie heeft zijn plan om verder grind en zand te winnen op de Oostrumsche Heide in een 6^e uitbreiding stuk zien lopen op maatschappelijke weerstand. De 6^e put en weer 12 jaar een gebied dat overhoop ligt is een stap te ver voor het dorp Oostrum. Na het afronden van de huidige winning op Oostrumsche Heide komt er daar weer rust en wordt ingezet op verdere versterking van landschap en natuur.

Terug naar de activiteiten van òzze Harrie op de Blakt. Als Harrie er in slaagt om de bezittingen verder uit te breiden ontstaat er wel een erg groot gebied waar water komt! Groter dan het Parc de Witte Vennen. Lijkt wel een kleine Terraq die daar actief wordt. Wij zijn benieuwd hoe het dorp Oirlo tegen een dergelijke grootschalige zandwinning aan kijkt. Het zal t.z.t. wel verkocht worden als natuurontwikkeling waar het dorp veel profijt van zal hebben. We moeten alleen het bekende kleine motortje hebben volgens een gewezen Venrayse bestuurder 😉. O ja het gebied ligt wel een tijdje overhoop en alle profijt gaat naar Harrie die dan weer kan scoren op Quote 500. In 2021 schijnt zijn vermogen rond de 120 miljoen euro zijn geweest. Lekker verdienden ondermeer als huisaannemer van de Gemeente Venray toch?

Harrie quote 500

Of is het plannetje van Harrie toch wat geraffineerder? Het is hem natuurlijk bekend dat de geplande industrieontwikkeling op de Spurkt in het Loobeekdal gesneuveld is. Er moet toch ergens 32ha industrieterrein komen? Dat zal Harrie als huisaannemer van de gemeente Venray wel eventjes regelen. Dus een mooi waterpartijtje om Oirlo aan boord te krijgen en dan de rest perfect geschikt voor industrieterrein inclusief een mooi trailerpark voor de buitenlandse werknemers die op de Blakt werken of komen werken toch? Mooie kleine percelen voor de plaatselijke ondernemers die vooruit willen. Harrie heeft op de Vennenweg laten zien dat het niet altijd XXL hoeft te zijn. Of toch weer de Spurkt clausule bij te weinig verkoop kleine percelen en omschakeling naar toch maar XXL?

Een welgemeend advies aan de gemeenteraad van Venray. Zorg nu dat je helemaal in het begin geïnformeerd wordt over de plannen. Laat je niet, zoals op de Spurkt, voor bijna voldongen feiten plaatsen. Denk ook eens na over de nadelen van meer industrie en dus meer buitenlandse werknemers. Het laatste is beschamend en een vorm van moderne menshouderij voor de business van de rijken. Hebben we in Venray nog wel industrieterreinen nodig?

The money pit is een Engelse uitdrukking voor bodemloze put. Geld wordt in een bodemloze put geworpen waarbij de kosten voor de maatschappij blijven oplopen. Geld, zeker geld uit gemeenschappelijke bronnen zoals subsidies en bijdragen in overeenkomsten door een gemeente, moeten doelmatig gebruikt worden. Er moet een vorm van rendement komen. Modern is de maatschappelijke kosten baten analyse (MKBA) om dit transparant te maken.

mkba-informatie.nl

Een voorbeeld: in een Peelgemeente wordt een mooi park, het St. Annapark, gebruikt om woningbouw en andere bestemmingen te realiseren. Het park wordt grondig verbouwd en dat levert wat op maar men levert ook in. Bijvoorbeeld de parkbeleving in een stad wordt aangetast voor woningbouw. Natuur, dieren, vogels en insecten leveren in voor mensenbelangen.

De MKBA kan ook gebruikt worden om achteraf eens te bekijken wat nu de winst is, is het maatschappelijke belang gediend? We willen immers leren voor de toekomst lijkt mij.

Voor de ruimtelijke ontwikkeling in het St Annapark is al vast e.e.a. op een rij gezet. Wat is er zoal door de maatschappij en in het bijzonder de Venrayse burger gesponsord in geld. Daarnaast hebben we natuurlijk ook het verlies aan natuurwaarden gesponsord wat niet echt in geld uit te drukken is. Dit is de maatschappelijke kosten kant dus.

Er is op is op het onderwerp St. Anna al eens een keer wat geschreven over de Anterieure overeenkomst en de geheimzinnigheid daaromheen. De gemeenteraad heeft dat document nooit in een besluitvormingsproces voorbij zien komen. B&W heeft dat destijds handig weggehouden van de raad. Wij nodigen u uit om ook dit artikelen nog een keer te lezen.

De uitverkoop van het st Annapark: de Anterieure Overeenkomst

De maatschappelijke kosten op een rij:

• - € 6.000.000,-- aan va Gogh voor onderhoud aan park 2008-2018;
• - € 400.000,-- van gemeente Venray voor publieke toegankelijkheid van park;
• - € 500.000,-- van gemeente voor aansluiting Noordsingel;
• - € 1.151.000,-- kwijtschelding door gemeente kosten grondexploitatie;
• - € 2.000.000,-- kwijtschelding kosten ambtenarenuren over al de jaren;
• - € 3.220.000,-- aan niet binnenkomende bijdragen op grondexploitatieplannen;
• - € 3.500.000,-- bijdrage Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed;
• - € 2.000.000,-- provinciale monumenten subsidie.

Bovenstaande zal uiteraard niet op de cent nauwkeurig zijn. Het is echter voor iedere burger die een beetje kan zoeken op het internet transparant te maken. De maatschappelijke kosten liggen op dit moment op ca. 18 miljoen euro. Uiteraard zullen we in de nabije toekomst wederom additionele subsidiegelden naar St Anna zien vloeien.

Wat krijgen we er in Venray voor terug? In elk geval geen sociale woningbouw maar woningbouw en gerenoveerde monumentale gebouwen voor welgestelde burgers die het zich kunnen veroorloven. Project voor de rijken met rendement voor de rijken gefinancierd door belastingen op de gewone burger?

Wordt het niet eens tijd dat de gemeenteraad de vragen gaan stellen die bij deze case horen? De erfenis St. Annapark is van een afgetreden selectie bestuurders en ambtenaren die nu nog actief zijn op het gemeentehuis. Welke keuzes zijn gemaakt en vooral welke belangen speelden er (ook in de achterkamertjes). Kan Renschdael hier risicoloos ondernemen op kosten van de maatschappij en hebben we te doen met een maatschappelijke money pit?

Naar een nationale denktank voor het landbouw- en natuurbeleid. Het stikstofbeleid en vooral de manier waarop het wordt gepropageerd als uiterst urgent en de enige manier om de natuur te redden, schoon drinkwater te garanderen en te voldoen aan de Europese richtlijnen, heeft kwaad bloed gezet bij de agrariërs, ook die in Venray. De talloze vlaggen die verkeerd om hangen zijn daar een voor sommigen (of misschien wel velen) schokkende uiting van. Wij Venrayers vinden in meerderheid dat de intensieve landbouw in deze regio behoorlijk uit de hand is gelopen en dat de gevolgen in de vorm van stankoverlast, fijnstofvervuiling, watervervuiling , waterschaarste, bodemvervuiling en landschapsvervuiling, in ieders belang, nodig moeten worden aangepakt. Maar tegelijkertijd is het ook duidelijk dat het eenzijdige kabinetsbeleid geen eervolle vermelding verdient. Sterker nog, het gaat waarschijnlijk totaal aan zijn doel voorbij en werkt contraproductief. Deze conclusie wordt getrokken in een tussenrapport van DND (De Nieuwe Denktank), een groep van kritische onderzoekers die zich verenigd hebben om allerlei maatschappelijke vraagstukken diepgaand te analyseren en met suggesties voor oplossingen te komen, simpelweg omdat de overheid dit al jaren nalaat door crisissen eenzijdig met gemodelleerde ideaaloplossingen te benaderen die vervolgens niet bekritiseerd mogen worden op straffe van uitsluiting en beschuldiging van het uiten van desinformatie. Hun tussenrapport heet " Stikstof: van technocratische tunnelvisie naar realistisch rentmeesterschap”.

Wat zijn volgens hen dan zoal de zwakke plekken van het overheidsbeleid t.a.v. stikstof?

• Allereerst wordt er voorbijgegaan aan het feit dat de stikstofuitstoot gedurende de laatste 30 jaar vrijwel is gehalveerd. Hoe kan het dan dat er plotseling een ecologisch rampzalige situatie is ontstaan in de natuur alleen door stikstofuitstoot?
• De meeste andere Europese landen zien het in stand houden van hun Natura2000-gebieden als een probleem waar stikstofuitstoot slechts een van de vele factoren is.
• Het natuurbeleid zal gericht blijven op de vermindering van de gemodelleerde stikstofdepositie (de zogenaamde KDW: Kritische Depositie Waarde) en niet op het in stand houden van de natuur. Het verlies van biodiversiteit is een veel ingewikkelder probleem dat dus ook als zodanig moet worden behandeld.
• Er zijn geen redenen om aan te nemen dat het huidige beleid zal leiden tot florerende natuur, natuur-inclusieve landbouw, kleine, circulaire boerenbedrijven en schoon drinkwater, maar dat was nou juist wel de bedoeling.
• De kleine (biologische) boerderij met koeien in de wei zal ten ondergaan, de gesloten megastal zal overleven, omdat het eerste leidt tot meer gemodelleerde stikstofdepositie dan het tweede. Het gebruik van kunstmest in plaats van dierlijke mest zal toenemen, want het eerste geeft betere uitkomsten in het stikstofmodel.
• De Europese regelgeving stelt geen eisen op het gebied van stikstofdepositie, maar stelt slechts dat de staat van instandhouding van een natuurgebied niet mag verslechteren. De KDW kan hierbij een hulpmiddel zijn, maar dat hoeft niet.
• Als de Nederlandse normen overal zouden gelden, dan zou in meer dan tweederde van alle Europese natuurgebieden deze normen overschreden worden.

Indien het beoogde stikstofbeleid strikt wordt toegepast, dan betekent dat voor de regio Venray en omstreken dat de normen nog steeds worden overtreden zelfs als alle agrarische activiteiten zijn gestopt. Dit komt omdat 35% van de stikstofdepositie afkomstig is van het buitenland (bron: RIVM). De denktank betreurt het feit dat de overheid door zijn communicatiestrategie suggereert dat personen die terechte zorgen uiten m.b.t. het overheidsbeleid kwade bedoelingen hebben en zich keren tegen beleid dat noodzakelijk is voor alles wat goed is voor mens en natuur. Het scheppen door de overheid van een dergelijke, valse tegenstelling is niet bevorderlijk voor de constructieve discussie die nodig is om tot verbetering van het beleid te komen, aldus de denktank. Wat we als regio en als gemeente Venray kunnen leren van De Nieuwe Denktank is dat we vooral zelf creatief moeten nadenken over waar we vanaf willen of wat we willen veranderen. Het lijkt wel duidelijk dat er drastisch maar wel geleidelijk moet worden ingegrepen om de stankoverlast en het mestoverschot, de bio-industrie en de monocultuur zodanig te reduceren dat het evenwicht hersteld wordt tussen voedselproductie, natuur, landschap en watervoorraad (zowel kwalitatief als kwantitatief). Dit zal een afstemming vereisen tussen de diverse lokale partijen, zoals agrariërs, politici, natuurbeheerders en burgers. Hier moeten we bij bedenken dat de Nederlandse natuur onderdeel uitmaakt het cultuurlandschap, door de mens gevormd. Als alle regio's dergelijke stappen nemen onder regie van een landelijke denktank, bijvoorbeeld DND, dan kan een geleidelijke transitie plaatsvinden naar een realistisch ideaal resultaat waarbij de 25 miljard euro op een zinvolle manier kan worden ingezet. Het kabinet moet dus ophouden met het doorgaan op deze eenzijdige en heilloze weg en het is aan de regionale overheden, dus ook B&W van Venray, om hen daarvan te doordringen.