Displaying items by tag: venraytransparant

VENRAY TRANSPARANT - Welnu, daar kunnen we kort over zijn. Venray-Transparant is een “symptoom”.
Als u zich een beetje verdiept heeft in deze club zult u ontdekken dat ze redelijk ongezouten kritiek levert op thema’s waarmee iets aan de hand is of waar er gewoon iets niet klopt zoals bij het Loobeekdal dossier. De klok wordt geluid, er wordt aan de boom geschud, we hebben een duidelijke opinie!

Venray Transparant (VT) is een reactie op de meer en meer haperende “checks and balances” binnen de lagere overheden zoals de Provincie, het Waterschap en met name de gemeente. De gemeenteraad van Venray is bijvoorbeeld is niet meer bij machte om de complexe dossiers te doorgronden. Industrieterrein Spurkt is hier een goed voorbeeld van, want zonder de inbreng van de op het laatste moment ingeschakelde juristen had de raad weinig verweer gehad tegen de plannen. De complexiteit ervan biedt opportunisten zoals wethouder Loonen de kans om een eigen agenda te hanteren.

Voor de gewone burger, zoals de mensen achter VT, is het vaak oppervlakkig zichtbaar dat er gewoon iets niet klopt. Er stinkt iets maar men kan niet goed duiden waar. In het Loobeekdal hoor je bijvoorbeeld zeggen “deze familie is ons altijd één of twee stappen voor”.

VT staat niet op zich. Er een zeer opvallende beweging gaande in Venray. In de Peel & Maas van woensdag 12 mei is dit nog eens zeer goed verwoord door Henk Baltussen. De instanties, groepen, werkgroepen en anoniemen die het niet meer pikken zijn niet meer op twee handen te tellen. Een duidelijkere aanwijzing dat er iets gaande is is er niet.

Bij het luiden van de klok zijn er voor de klokkenluider grote risico’s. Klokkenluiders worden geroemd en zijn vervolgens een tijdje later berooid en uitgekotst. Bij het aan de kaak stellen van een misstand zie je meteen de smoormechanismen op gang komen: een fractievoorzitter die bij zijn commentaar op een rapport meteen “framing” roept. Ironisch genoeg is zijn slogan “Door echt te luisteren naar wat er leeft, bereikt ik voor Venray het meest”. Een wethouder die naar de politie stapt om aangifte te doen van smaad. Een burgermeester die met de rest van de wethouders vierkant achter hun wethouder gaan staan en probeert om de plaatselijke pers te intimideren. Fractieleden die zelf maar eens op pad gaan in het Loobeekdal en dan laten optekenen in de krant dat de mensen daar wellicht wat laf zijn om zich publiek uit te spreken of jaloers dat een bepaalde familie zo goed kan onderhandelen.

Het wordt tijd dat we ons met z’n allen eens achter de oren krabben en gaan onderzoeken wat er nu echt waar is. Het waterschap heeft zijn ei gelegd: Ger Driessen heeft wethouder Loonen bevoordeeld en niet zo'n beetje ook. Wie de vergadering op 12 mei van het Algemeen Bestuur heeft gevolgd kon horen dat de boodschap tandenknarsend werd gebracht en met een uiterste poging om het zo gunstig mogelijk te presenteren. Een rekensommetje van het totale voordeel voor de familie Loonen vonden de meeste fracties niet nodig. Gouverneur Remkes zal hier korte metten mee maken. De onderste eurocent moet boven! Zo moet het voortaan altijd gaan.

Dus de meest efficiënte manier om van VT af te komen is ervoor te zorgen dat er niets meer is om de klok over te luiden. Dus gewoon een overheid die voor de samenleving werkt en niet voor de vrienden binnen een vriendenrepubliek.

Oud-wethouder Jan Loonen heeft bij de rechtbank geen gehoor gevonden voor zijn eis tot rectificatie van het boek De Vriendenreünie-Limburgse Praktijken, geschreven door NRC-journalisten Joep Dohmen en Paul van der Steen. 

In het boek wordt geschreven dat Loonen zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling bij de aankoop van grond in Venray. Daar was hij als wethouder verantwoordelijk voor grondzaken. De rechter oordeelde dat belangenverstrengeling "feitelijk een gegeven" was door Loonens dubbele rol als wethouder en binnenslepen van familiebelangen. Hoewel er geen bewijs is dat hij zichzelf financieel heeft bevoordeeld bij deze rechtsgang, blijft het feit dat zijn handelen de gemeenschap heeft opgezadeld met aanzienlijke maatschappelijke kosten.

Eind 2022 heeft Loonen een poging gedaan om de Raad voor de Journalistiek voor zijn kar te spannen. Loonen diende een klacht in bij de Raad voor de Journalistiek over zijn weergave in het boek De Vriendenreünie - Limburgse Praktijken. Volgens Loonen bevat het boek dezelfde onjuistheden die eerder ook in NRC-publicaties zijn verschenen.

Deze publicaties hadden betrekking op een gronddeal in het Loobeekdal in Venray, wat uiteindelijk leidde tot Loonens aftreden als wethouder in 2021. Loonen stelt dat hij destijds geen reactie gaf op de NRC-artikelen vanwege een afspraak met de gemeenteraad om de kwestie stil te houden. Na publicatie van het boek besloot hij een klacht in te dienen bij de Raad voor de Journalistiek.

Loonen verwijst daarbij naar het onderzoek van bureau Berenschot, dat volgens hem aantoonde dat hij geen blaam treft en dat er slechts in drie gevallen sprake was van "enige schijn van belangenverstrengeling”. Hij beklaagde zich erover dat het boek toch opnieuw ongefundeerd stelt dat hij zich schuldig zou hebben gemaakt aan belangenverstrengeling bij de gronddeal met Waterschap Limburg.

De Raad voor de Journalistiek heeft de klacht destijds niet in behandeling genomen. Loonen zag dat als een zwaktebod en een impliciete schuldbekentenis. Hij zou juridische stappen gaan ondernemen om zijn gelijk te halen. Hoe dat is afgelopen is nu duidelijk.

Loonen is in juni 2021 door de gemeenteraad weggestuurd op basis van “niet integer handelen”. Loonen sprak bij de betreffende gemeenteraadvergadering over „een nieuwe golf van politieke zuiveringen in Limburg”, verwijzend naar het destijds recente vertrek van het provinciebestuur. “Er wordt gestraft om het straffen, zonder dat argumenten nog enige waarde hebben. Dit is een vooraf geplande politieke afrekening: Jan Loonen moet verdwijnen. "Het is een politieke executie”, aldus Loonen.

Venray-Transparant kreeg daarbij ook nog een veeg mee van de wethouder. Hij was het duidelijk niet gewend dat een ongrijpbare kracht buiten de politieke arena de opinie beïnvloede. De Venrayse gemeenteraad lag destijds te pitten en had niet door wat voor een spel dat er in het Loobeekdal werd gespeeld. Klokkenluiders die vanuit de burgerij op de trom sloegen was iets nieuws. De politieke vingers van de wethouder en het apparatsjiks van het CDA konden daar geen grip krijgen. 

Zijn CDA partijgenoot Anne Thielen, die vier jaar wethouder was, besloot ook haar functie neer te leggen. Ze wilde niet langer deel uitmaken van een onveilige politieke omgeving waarin het onduidelijk is wie het volgende slachtoffer zal zijn. Dat haar lichtende voorbeeld, Loonen, het veld moest ruimen was voor haar een schok. De feiten waarop de rechter onlangs vaststelde dat Loonen zijn belangen met andere partijen had verstrengeld, waren ook toen al duidelijk zichtbaar. Maar ja, al zo lang in het centrum van de gemeentelijke macht, de macht binnen het waterschap en de provincie maakt arrogant en blind. CDA bestuurders zagen de constructies van belangenverstrengelingen niet meer al stonden ze er met de neus bovenop. Wat moeten wij als belasting betalende burgers met deze zooi? Twee wethouders op wachtgeld en op kosten voor de gemeenschap in Venray! Twee “Rein Dupontjes’ uit de koker van het CDA zullen we maar zeggen. Naar andere wijzen nadat er twee eigen wethouders op wachtgeld kwamen. Toppunt van arrogantie!

In mei 2022 heeft de weggestuurde wethouder via een artikel in de Limburger aangegeven eerherstel van Venrayse gemeenteraad te willen. Zijn CDA vriend Ger Driessen zou de Venrayse wethouder niet hebben bevoordeeld.

Onder dreiging van een rechtszaak van Ger Driessen trok het waterschap de keutel van bureau Hoffmann in. Dit kwam de commissie Integriteit van het waterschap schijnbaar goed uit en die had een mooie reden om een zwaai te maken. Dit past bij de continue vertragings- en doofpot strategieën rondom het Loobeekdal dossier. Ook bij het waterschap is het CDA onder de dekmantel Waterbelang dominant in de bestuurskamer.

Nu de uitspraak van de rechter voor ligt, “belangenverstrengeling bij gronddeal Venray is een feitelijk een gegeven”, staat als een paal boven water dat ook Ger Driessen zich ook in een omgeving van belangenverstrengeling heeft begeven.

Belangenverstrengeling waarbij privébelangen samengaan met politieke verantwoordelijkheden is zeker een vorm van niet-integer handelen. In de politiek worden van bestuurders en volksvertegenwoordigers hoge normen van integriteit verwacht, omdat zij beslissingen nemen die het publieke belang dienen. Wanneer een bestuurder privébelangen heeft die in conflict kunnen komen met zijn of haar publieke functie, ontstaat er een risico dat beslissingen niet meer uitsluitend worden genomen in het belang van de gemeenschap, maar ook om persoonlijke voordelen te behalen.

Deze vermenging van privé- en publieke belangen ondermijnt de objectiviteit en onafhankelijkheid die essentieel zijn voor een eerlijk en transparant bestuur. Het kan leiden tot situaties waarin politieke beslissingen worden beïnvloed door persoonlijke motieven, wat de integriteit van het bestuur beschadigt en het vertrouwen van de burger in de politiek ernstig schaadt. In dat opzicht is belangenverstrengeling niet alleen een ethische tekortkoming, maar ook een duidelijke vorm van niet-integer handelen.

Loonen heeft altijd volgehouden dat hij niets verkeerds heeft gedaan en dat zijn ontslag onterecht was. Hij is volgens hemzelf zonder blinddoek voor het executiepeloton gaan staan. Hij voelt zich "diep beschadigd" en verlangde dat de gemeenteraad erkent dat ook hij geen schuld treft. "Nu hebben ze de kans om hun woorden over transparantie en een nieuwe bestuurscultuur in de praktijk 

te brengen," aldus Loonen in een artikel van de Limburger in juli 2021. Als de gemeenteraad niet reageert, dreigde hij verdere stappen te ondernemen.

Het heeft voor de ex-wethouder wat anders uitgepakt blijkt. Hij is dan wel zonder blinddoek voor het vuurpeloton gaan staan maar een plank voor zijn kop heeft schijnbaar toch verhinderd om te herkennen waar het om ging.

De zaak benadrukt de schadelijke gevolgen van politieke corruptie en hoe de burger de rekening betaalt voor de dubieuze praktijken van bestuurders. Loonens pogingen om zijn naam te zuiveren via een rechtszaak, werden afgewezen, wat een overwinning betekent voor de vrijheid van pers en de noodzaak om machthebbers kritisch te blijven volgen.

Naschrift: Venray-Transparant heeft zeer veel aandacht gegeven aan de het dossier Loobeekdal. De scheve schaats rol van de ex-wethouder is nu (deels) duidelijk. De onderste steen in het stinkdossier Loobeekdal is nog steeds niet boven. Er is schade aan het Loobeekdal en aan particuliere eigendommen als gevolg van illegale activiteiten binnen het project herinrichting Loobeekdal. We blijven graven…. 

Naar een nationale denktank voor het landbouw- en natuurbeleid. Het stikstofbeleid en vooral de manier waarop het wordt gepropageerd als uiterst urgent en de enige manier om de natuur te redden, schoon drinkwater te garanderen en te voldoen aan de Europese richtlijnen, heeft kwaad bloed gezet bij de agrariërs, ook die in Venray. De talloze vlaggen die verkeerd om hangen zijn daar een voor sommigen (of misschien wel velen) schokkende uiting van. Wij Venrayers vinden in meerderheid dat de intensieve landbouw in deze regio behoorlijk uit de hand is gelopen en dat de gevolgen in de vorm van stankoverlast, fijnstofvervuiling, watervervuiling , waterschaarste, bodemvervuiling en landschapsvervuiling, in ieders belang, nodig moeten worden aangepakt. Maar tegelijkertijd is het ook duidelijk dat het eenzijdige kabinetsbeleid geen eervolle vermelding verdient. Sterker nog, het gaat waarschijnlijk totaal aan zijn doel voorbij en werkt contraproductief. Deze conclusie wordt getrokken in een tussenrapport van DND (De Nieuwe Denktank), een groep van kritische onderzoekers die zich verenigd hebben om allerlei maatschappelijke vraagstukken diepgaand te analyseren en met suggesties voor oplossingen te komen, simpelweg omdat de overheid dit al jaren nalaat door crisissen eenzijdig met gemodelleerde ideaaloplossingen te benaderen die vervolgens niet bekritiseerd mogen worden op straffe van uitsluiting en beschuldiging van het uiten van desinformatie. Hun tussenrapport heet " Stikstof: van technocratische tunnelvisie naar realistisch rentmeesterschap”.

Wat zijn volgens hen dan zoal de zwakke plekken van het overheidsbeleid t.a.v. stikstof?

• Allereerst wordt er voorbijgegaan aan het feit dat de stikstofuitstoot gedurende de laatste 30 jaar vrijwel is gehalveerd. Hoe kan het dan dat er plotseling een ecologisch rampzalige situatie is ontstaan in de natuur alleen door stikstofuitstoot?
• De meeste andere Europese landen zien het in stand houden van hun Natura2000-gebieden als een probleem waar stikstofuitstoot slechts een van de vele factoren is.
• Het natuurbeleid zal gericht blijven op de vermindering van de gemodelleerde stikstofdepositie (de zogenaamde KDW: Kritische Depositie Waarde) en niet op het in stand houden van de natuur. Het verlies van biodiversiteit is een veel ingewikkelder probleem dat dus ook als zodanig moet worden behandeld.
• Er zijn geen redenen om aan te nemen dat het huidige beleid zal leiden tot florerende natuur, natuur-inclusieve landbouw, kleine, circulaire boerenbedrijven en schoon drinkwater, maar dat was nou juist wel de bedoeling.
• De kleine (biologische) boerderij met koeien in de wei zal ten ondergaan, de gesloten megastal zal overleven, omdat het eerste leidt tot meer gemodelleerde stikstofdepositie dan het tweede. Het gebruik van kunstmest in plaats van dierlijke mest zal toenemen, want het eerste geeft betere uitkomsten in het stikstofmodel.
• De Europese regelgeving stelt geen eisen op het gebied van stikstofdepositie, maar stelt slechts dat de staat van instandhouding van een natuurgebied niet mag verslechteren. De KDW kan hierbij een hulpmiddel zijn, maar dat hoeft niet.
• Als de Nederlandse normen overal zouden gelden, dan zou in meer dan tweederde van alle Europese natuurgebieden deze normen overschreden worden.

Indien het beoogde stikstofbeleid strikt wordt toegepast, dan betekent dat voor de regio Venray en omstreken dat de normen nog steeds worden overtreden zelfs als alle agrarische activiteiten zijn gestopt. Dit komt omdat 35% van de stikstofdepositie afkomstig is van het buitenland (bron: RIVM). De denktank betreurt het feit dat de overheid door zijn communicatiestrategie suggereert dat personen die terechte zorgen uiten m.b.t. het overheidsbeleid kwade bedoelingen hebben en zich keren tegen beleid dat noodzakelijk is voor alles wat goed is voor mens en natuur. Het scheppen door de overheid van een dergelijke, valse tegenstelling is niet bevorderlijk voor de constructieve discussie die nodig is om tot verbetering van het beleid te komen, aldus de denktank. Wat we als regio en als gemeente Venray kunnen leren van De Nieuwe Denktank is dat we vooral zelf creatief moeten nadenken over waar we vanaf willen of wat we willen veranderen. Het lijkt wel duidelijk dat er drastisch maar wel geleidelijk moet worden ingegrepen om de stankoverlast en het mestoverschot, de bio-industrie en de monocultuur zodanig te reduceren dat het evenwicht hersteld wordt tussen voedselproductie, natuur, landschap en watervoorraad (zowel kwalitatief als kwantitatief). Dit zal een afstemming vereisen tussen de diverse lokale partijen, zoals agrariërs, politici, natuurbeheerders en burgers. Hier moeten we bij bedenken dat de Nederlandse natuur onderdeel uitmaakt het cultuurlandschap, door de mens gevormd. Als alle regio's dergelijke stappen nemen onder regie van een landelijke denktank, bijvoorbeeld DND, dan kan een geleidelijke transitie plaatsvinden naar een realistisch ideaal resultaat waarbij de 25 miljard euro op een zinvolle manier kan worden ingezet. Het kabinet moet dus ophouden met het doorgaan op deze eenzijdige en heilloze weg en het is aan de regionale overheden, dus ook B&W van Venray, om hen daarvan te doordringen.

Na alle ophef rond de flexlocaties en het ogenschijnlijk gunstige besluit van de raad om het College op te dragen het hele proces nog eens over te doen maar dan zoals het hoort, is het tijd om eens wat uit te zoomen en te evalueren wat hier nu eigenlijk gaande is.

Landelijk en Europees wanbeleid

De problemen waar Venray mee te kampen heeft zijn natuurlijk in de eerste plaats het gevolg van falend kabinetsbeleid wat op zijn beurt weer te maken heeft met falend EU beleid. De EU had met deskundig diplomatiek beleid het conflict met Rusland kunnen en moeten voorkomen, maar heeft zich slaafs laten leiden door de hegemoniale drang van de USA en de NATO. Als gevolg daarvan is Oekraïne het land geworden op wiens grondgebied een proxy-oorlog woedt. D.w.z. dat de USA en de NATO Oekraïne gebruiken om Rusland te bestrijden en te verzwakken. Miljarden van onze belastingcenten en die van de andere EU landen gaan daarheen, vaak zonder goedkeuring van de Tweede Kamer, die sinds de pandemiecrisis al vaker op deze ondemocratische wijze miljardenuitgaven heeft gedaan. De winnaar van dit soort oorlogen is zoals gewoonlijk de Amerikaanse wapenindustrie.

Ondertussen worden wij Nederlanders gedwongen ons aandeel te leveren wat betreft de opvang van ontheemde Oekraïners. Daarbij komt dan ook nog de door falend EU-beleid niet-aflatende stroom asielzoekers, een mengeling van echte vluchtelingen en economische vluchtelingen. Kennelijk kunnen zij , als ze eenmaal voet aan wal hebben gezet, ongehinderd door Europa trekken op zoek naar het land met de gunstigste asielopvang. Nederland, dat ook op andere terreinen het braafste jongetje van de klas wil zijn getuige bijvoorbeeld het ridicule voornemen van minister Jetten om met een investering van 28 miljard euro in 2050 de gemiddelde temperatuur van de aarde met 0,000036 graden te doen dalen, durft of wil niet met de vuist op de Europese vergadertafel slaan waardoor de stroom vluchtelingen en de gelukszoekers uit veilige landen eerder aanzwelt dan afzwakt. De schrijnende verhalen die ons uit Ter Apel bereiken zorgen er niet bepaald voor dat gemeenten zich gaarne bereid tonen asielzoekers op te vangen. En dat in een tijd van woningschaarste als gevolg van falend overheidsbeleid m.b.t. het zelfgecreëerde stikstofprobleem.

De Spreidingswet en de perverse prikkel

Het College heeft het dus zeker niet gemakkelijk met de Spreidingswet in het vooruitzicht die het staatssecretaris van der Burg mogelijk moeten maken de gemeenten te dwingen om hun aandeel te leveren. Gemeenten moeten hun aandeel in de opvang van asielzoekers en statushouders leveren op basis van het aantal inwoners, maar het precieze aantal dat opgevangen moet worden blijft flexibel. Wel worden gemeenten verleid om zo snel mogelijk te reageren, want afwachten leidt tot lagere vergoedingen per asielzoeker.

Deze perverse prikkel heeft ertoe geleid dat het Venrayse College dacht met compleet uitgewerkte plannen voor drie locaties een juiste keuze te hebben gemaakt. Ook wat betreft de statushouders lag er een deadline. De Regeling Huisvesting Aandachtsgroepen (RHA) heeft als einddatum 7 juli 2023 en belooft een subsidie van maximaal 2 miljoen euro per gemeente. Kortom, het College heeft zich laten leiden door de financiële voordelen die beloofd werden. Daarbij was het natuurlijk wel handig dat er op de gekozen locaties al ontwikkelaars waren die mee wilden werken. Het hele tijdrovende proces van onderhandelen met diverse grondeigenaren kon tot een minimum worden beperkt. Het College doet er goed aan om binnen de regio Noord-Limburg gezamenlijk te bekijken wat de gemeenten voor elkaar kunnen betekenen binnen de taakstelling.

Tijd voor verandering

Hoe zal dit verder gaan, is de vraag. Dit kabinet zal doorgaan met hun absurde klimaat-, stikstof- en energieplannen. Tientallen miljarden worden aan fout beleid uitgegeven en de bevolking verarmt. De asielzoekers en de statushouders zullen bij huisvesting voorrang blijven krijgen en de Oekraïners zijn al grotendeels verhuisd naar het in no time gebouwde Tiny-house park aan de Oostsingel, waar de bewoners inmiddels een brief over hebben ontvangen, mochten ze nog niet in de gaten hebben wat daar gebouwd werd en voor wie.

Je zou verwachten dat de drie locaties de handen ineen slaan en gezamenlijk optrekken, maar dat is niet het geval. Bij het Sprekersplein is gebleken dat het de bewoners van de Brabander toch vooral om hun eigen wijkje is te doen onder het motto: geen flexwoningen in onze backyard. Het verschil met locatie Oirlo is dat in de Brabander geen asielzoekers zijn gepland. Je zou dan een iets mildere houding verwachten. De gegoede middenklasse die hier woont is kennelijk niet van plan om hun duurbetaalde nieuwe woningen in prijs te zien dalen. Dat deze houding gevolgen heeft voor de andere locaties schijnt hen niet te deren. Wat alle omwonenden van de flexlocaties natuurlijk wel goed moeten beseffen, in alle eerlijkheid, is dat hun kritiek op de Collegeplannen weliswaar terecht is, maar dat hun stemgedrag bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 (in wijk de Brabander koos een ruime meerderheid voor VVD en D66) indirect deze ellende kan hebben veroorzaakt. Dus voor iedereen geldt: zo hevig als je nu protesteert, zo helder moet je ook stemmen bij de volgende verkiezingen. Pas als deze coalitie ophoudt te bestaan is er kans dat zaken ten goede gaan keren. 

Kamerverkiezingen 22 november 2023

Bestaanszekerheid

De verkiezingscampagnes zijn in volle gang getuige de vele debatten op radio en TV. Bestaanszekerheid is daarbij een hot item, maar wat bedoelt men daar eigenlijk mee? De zekerheid van ons bestaan kan met een heleboel zaken te maken hebben: hoge inflatie, energieschaarste, woningnood, massa-immigratie, oorlogsdreiging en milieuvervuiling, om er een aantal te noemen. Wat deze zaken gemeen hebben met elkaar is dat ze allemaal de lasten voor de burgers indirect verzwaren.

Van de politici word je niet veel wijzer, want die doen er alles aan om niet negatief in beeld te komen. Eigenlijk komen verkiezingen neer op een dag schijndemocratie waarna de politieke partijen onze stemmen gebruiken om hun machtsspelletjes te legaliseren. Het moge duidelijk zijn: de politiek bevindt zich in een grote vertrouwenscrisis.

Waar komt dat wantrouwen vandaan?

Een voor de hand liggende reden is het feit dat burgers steeds minder het gevoel hebben dat ze regeringsbeleid kunnen beïnvloeden. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het groeiend aantal zaken die door de EU worden beslist en doorgeduwd. Allerlei op Europees niveau gemaakte afspraken, zoals over CO2-reductie, stikstofreductie, elektrificatie en een digitale euro worden of gaan worden doorgevoerd met als argument dat het moet van Europa. De grotere en meer globale agenda die hier achter schuilt is de Agenda 2030 die tot doel heeft om de zogeheten Sustainable Development Goals te realiseren. Dit zijn een 17-tal doelen, gestimuleerd vanuit de VN en het World Economic Forum en ruimhartig gesponsord door filantropische kapitalisten en oligarchen, die een betere en duurzamere wereld beloven als ze maar strikt door alle landen worden uitgevoerd. In theorie ziet het er allemaal heel aantrekkelijk en goedbedoelend uit, maar de praktijk is veelal dat de vrijheden en de privacy van de burgers drastisch worden ingeperkt, zoals gebruikelijk in communistische landen, en dat oligarchen zoals Bill Gates en George Soros alsmede investeringsfondsen zoals Blackrock en Vanguard er extreem rijker op worden en hun macht kunnen vergroten. In feite komt het erop neer dat Big Finance, Big Tech, Big Pharma en MIC (Military Industrial Complex) de wereld naar hun hand zetten.

Angst als strategie

Om grote massa’s mensen te kunnen manipuleren moet je slimme strategieën toepassen. Een daarvan is zonder twijfel het misbruiken van data (lees: het manipuleren van wetenschappelijke gegevens) om het volk angst aan te jagen. We hebben dat reeds gezien bij de Covid-19 “pandemie” en het is nu in volle gang bij de klimaatcrisis. De wetenschappelijke gegevens vanuit het IPCC zijn gemanipuleerd, want geselecteerd op bruikbaarheid voor het narratief van de grote gevaren van klimaatopwarming, want studies die de klimaatverandering en het effect van de menselijke CO2-uitstoot relativeren worden genegeerd. In de Youtube-docu “The great global warming swindle” wordt helder uitgelegd hoe dat precies zit. In de discussies in de media wordt klimaat zo ver mogelijk opgerekt en vaak op een hoop gegooid met milieuproblemen, kennelijk bedoeld om onze wanhoop en bereidheid om drastische maatregelen te nemen te vergroten. Ook in het onderwijs wordt niet geschroomd om het doemscenario te benadrukken, met als gevolg dat kinderen thuiskomen in de overtuiging dat de aarde spoedig zal vergaan als we niet heel snel “iets doen”.

Angst als raadgever

Angst is nooit een goede raadgever, dus zolang we maar snel “iets doen” zoals beroemde schilderijen bekladden met tomatensoep of onze handen vastlijmen aan de A12, dan doen we tenminste iets aan ons schuldgevoel, want schuldig zijn we natuurlijk allemaal omdat we fossiele brandstoffen gebruiken en overstromingen, droogte, hitte en bosbranden veroorzaken. De wat nuchteren onder ons zien ook de negatieve gevolgen die kleven aan de tomeloze drang om zonneparken en windturbines te plaatsen. De conclusie is dan vaak dat zogenaamde klimaatoplossingen nieuwe milieuproblemen creëren. Biomassacentrales draaien op massale boskap, windturbines kosten gigantische hoeveelheden energie, staal en beton en slijten snel wanneer ze op zee staan en vormen vervolgens een enorme hoop onbruikbaar afval. Tijdens hun levensduur maken ze ontelbare slachtoffers bij de vogels, vissen, zeezoogdieren en insecten. Waarom horen we Greenpeace daar nooit eens over? Zonneparken slokken honderden hectares landbouwgrond en vaak ook natuur op. Het zijn echter wel prachtige verdienmodellen voor slimme zakenlui die de royale subsidies graag in ontvangst nemen. Ondertussen stellen we vast dat de grootste bedreiging voor de biodiversiteit wordt gevormd door stikstof omdat een RIVM-model dat heeft vastgesteld, een rekenmodel dat inmiddels door landbouwminister Adema is verklaard tot “totaal doorgeslagen”.

Wat heeft stemmen voor zin?

Het voorafgaande geeft de burger niet bepaald veel moed om zijn stem te gaan uitbrengen, want de politici gaan er toch mee aan de haal. Het is verleidelijk om als kiezer je gebrek aan vertrouwen te uiten door niet te stemmen of blanco te stemmen. Echter, als je een hekel hebt aan de machtsspelletjes van de coalitiepartijen en hun meelopers, dan moet je juist wel gaan stemmen, maar uiteraard niet op de partijen waarvan je verwacht dat ze weer dezelfde kant op zullen gaan. Hoe meer stemmen hoe groter de kiesdeler en hoe groter de kiesdeler hoe minder zetels de grotere partijen krijgen.

Wel stemmen dus, laat je leiden door de voor jou echt belangrijke kwesties en bedenk dat ook kleinere partijen straks een beslissende rol kunnen spelen wanneer een minderheidskabinet steun zoekt voor zijn plannen

Onze ambtenaren van de gemeente Venray hebben een voorstel/advies neergelegd bij de raad om een oplossing te bieden aan de behoefte om asielzoekers, statushouders én vluchtelingen uit Oekraïne op te vangen, zogenaamde “ontheemden”. Er wordt aan de raad geadviseerd om B&W opdracht te geven om 250 flexwoningen te ontwikkelen aan de Stationsweg te Oostrum, Pauwweg/Oirloseweg te Oirlo en Brabander/Korte Broekweg te Venray.

Wat opvalt is dat in de mix van woningzoekenden ook nog wordt geschreven over “Venrayse woningzoekenden”. Onze jeugd wordt schijnbaar voor het gemak maar even toegevoegd aan de “mix” van ontheemden. De gemeente Venray wil flexibel zijn qua opvang en doelgroepen. Hierbij wordt de visie gehanteerd dat “Venray staat voor haar opgave. Menswaardig, duurzaam en samen met haar partners”.

Dit artikel gaat allereerst in op de locatie Pauwweg/Oirloseweg. Op onderstaand plaatje is de beoogde locatie weergegeven.

In eerste instantie lijkt het een mooie opzet maar het is niets anders dan een trailerpark met eenheidsworst units zoals voor buitenlandse werknemers in Venray gebruikelijk is. Ook de horrenverkoper zal gelukkig zijn want bij het rijkelijk aanbrengen van poeltjes met stilstaand water geeft een ideale habitat voor muggen. Wellicht kan hier dan meteen inspiratie uitgehaald worden voor de naam van de wijk bijvoorbeeld “Mosquito Park”. Dit is volgens de normen van B&W dus menswaardig.

Vanaf de Pauwweg is het maar een korte route naar het XXL habitat industrieterrein de Blakt waar de ontheemden welkom zullen zijn in de XXL hallen. Hoe tot de keuze gekomen is om deze locatie voor te stellen is geheim. Bijlage 2  "Afwegingsmatrix locatiekeuze" van het voorstel is niet openbaar en blijkbaar te spannend om met de belanghebbenden te delen. Over een transparante overheid gesproken!

De ambtenaren van Venray zijn er in geslaagd om een betrouwbare partner te vinden nl. Wonen Limburg. Met geen woord wordt gerept over de andere “betrouwbare partner” die hier nog in het spel is nl. Harry Maessen.

Harry Maessen is eigenaar van de percelen tussen de Pauwweg/Oirloseweg. Harrie staat bekend om via zijn grondspeculaties sterke posities te verwerven in het zicht van toekomstige ontwikkelingen. Met deze praktijken heeft hij grip gekregen op de ontwikkeling van industrieterrein de Blakt en het haventerrein Wanssum. Het onderstaande plaatje biedt inzicht in de grondbezittingen van Maessen nabij industrieterrein de Blakt. De ontwikkeling van de flexwoningen is op de percelen 1456 & 2467 voorzien.

In 2022 heeft Harry een poging gedaan om in de hoek Pauwweg/Oirloseweg meer gronden te verwerven. U kunt dit nog eens nalezen in het artikel Òzze Harrie.

Harry heeft altijd warme contacten onderhouden met bestuurders en ambtenaren van de gemeente Venray. De fijne samenwerking en informatievoorziening gaf Harry een leuke voorsprong om strategisch posities in te nemen. Harry beweegt zich altijd op de achtergrond en achter de coulissen. Hierbij een link naar een artikel in de Peel & Maas over de fijne samenwerking met onze bestuurders van de gemeente Venray en de Provincie. Harry en twee ex wethouders beklinken tevreden een deal.

Eén van de eisen van Harry zal zijn dat hij maximaal betrokken zal worden bij de ontwikkeling van het plan Pauwweg/Oirloseweg. Hij gaat de zaak bouwrijp maken en kan daar dan meteen weer een leuke cent verdienen omdat dichtbij toevallig ook nog een leuk zand-/grindputje ligt. Leest U nog eens de artikelen: Wat gebeurt er eigenlijk op de Oostrumsche Heide - deel 1, 2 en 3.

Inmiddels is bekend dat het dorp Oirlo flink op de barricade gaat. Terecht, hier wordt weer een hapklare brok uitgeserveerd voorgekookt door Venrayse ambtenaren die blijkbaar in oude patronen blijven hangen. De burgers worden nog steeds als lastige vliegen gezien die met ver uitgewerkte plannen plat geslagen kunnen worden. Venray staat voor menswaardig, duurzaam en samen met haar partners. Echter de Oirlosche samenleving wordt in Venray gepasseerd en nog lang niet erkend als partner.

Extra kwalijk is ook nog eens dat er van de 3 locaties wellicht één locatie kan afvallen. Effect hiervan is extra verzet. Deze mogelijkheid zal aangegrepen worden om tegenwerking te organiseren. Dit is het uit elkaar spelen en tegen elkaar opzetten van Venrayse burgers. De eerste tekenen zijn al aan de wand. Oirlo en de Brabander zijn in verzet en Oostrum zal volgen. Dit is een beschamende ontwikkeling aangezet door het ambtenarenkorps van de gemeente Venray. U maait wat u zaait!

Reacties welkom…..

Ook in Oostrum worden serieuze vraagtekens gezet bij de locatiekeuze voor flexwoningen. Het dorp voelt zich inmiddels het afvoerputje van Venray. Het houdt niet op wat daar volgens het college van B&W telkens weer moet landen. De zienswijze van Emma Palmen vat dit mooi samen.

Het dorp Oostrum heeft hetzelfde gevoel, namelijk dat voorgekookte plannen er snel worden doorgedrukt en dat een fatsoenlijke dialoog met bewoners niet nodig wordt geacht bij de totstandkoming van de locatiekeuze. Morele principes (maatschappelijk verantwoord ondernemen) worden maar even terzijde geschoven. Dit past meer bij een autoritaire overheid, is de mening. Oostrum heeft daar een visie op.

De samenlevingen in Oirlo, Oostrum en de Brabander hebben inmiddels heel duidelijk aangegeven wat er gevonden wordt van de gang van zaken. Via Venray[1]Transparant hierbij nog een bijdrage wat ingaat op de locatiekeuze en de dubieuze gang van zaken hierbij.

Onderstaand een ”sfeerimpressie” voor de locatie Oostrum.

In onderstaand plaatje zijn de grondposities voor het plangebied weergegeven. Het grote perceel 5021 is al geruime tijd van BPD Ontwikkeling B.V. uit Amsterdam. Wat opvalt is een groot aantal wisselingen van rechtspersoon sinds 2011. Er is veel “balletje, balletje” gespeeld met dit perceel.

De percelen 4667, 4754, 4953 en 5022 in geel gemarkeerd zijn van Ronald Hoex Holding B.V.

De percelen 4754 & 5022 met een gezamenlijk oppervlak van 3.445 m2 zijn op 30 december 2022 aangekocht. Schijnbaar hebbend de ambtenaren al zoveel zekerheid en voorkennis gegeven dat Hoex B.V. maar snel even deze gronden heeft gekocht.

Niet fris en handelen met voorkennis wordt hiermee de wind in de zeilen gegeven. Dit zijn fossiele en corrupte gedragingen die toch echt eens een keer definitief uit de wereld moeten in Venray!

Opmerkelijk is dat perceel 4751 ook in 2022 van eigenaar is gewisseld. Dit op 5 april 2022. Het is duidelijk dat dit perceel gesandwiched wordt aan drie zijden door het plan van flexwoningen. Net na aankoop geconfronteerd met deze ontwikkeling en van drie zijden inkijk op jouw perceel lijkt niet aantrekkelijk. Maar wellicht hebben onze ambtenaren al goed overleg gehad met deze belanghebbenden en zo niet zal Hoex dit als goede buren gedaan hebben. De door gemeente Venray zo geprezen omgevingsdialoog verplicht dit, toch?

Afgelopen donderdag 22 juni 2023 hebben 22 personen de gemeente en gemeenteraad laten weten hoe er gedacht wordt over de plannen. Het zag er niet fraai uit. 22 personen is waarschijnlijk een triest en beschamend record.

Zo gaan we niet met elkaar om ambtenaren van de gemeente Venray, B&W van gemeente Venray en gemeenteraad van gemeente Venray! 

In de vorige artikelen “Stinkdossier Loobeekdal” hebt u kunnen lezen over het handhavingsverzoek op de illegale ontgrondingen en het definitieve besluit van Gedeputeerde Staten (GS) van Limburg.

De gedupeerde burgers, met schade aan huizen als gevolg van de ontgrondingen, hadden GS verzocht om te handhaven op onderstaande twee punten:

1. Er dient door de Provincie Limburg een aanwijzing gegeven te worden aan de perceeleigenaren om alle percelen weer terug te brengen naar de oorspronkelijke terreinhoogte(n) van 1-6-2018.
2. Er dient door de Provincie Limburg een aanwijzing gegeven te worden aan de perceeleigenaren, waarbij er door de perceeleigenaren aanvullende maatregelen genomen dienen te worden om de grondwaterstanden op het perceel aan de Endepoel weer terug te brengen op het oorspronkelijke niveau van 2018.

Het besluit van GS is een slap aftreksel geworden, gezien vanuit het verzoek dat de gedupeerde burgers voor ogen hadden. GS is niet verder gekomen dan het opleggen van een last onder dwangsom. Deze last onder dwangsom moet voorkomen dat de daders wederom illegaal gaan ontgronden. De burgers moeten het verder maar uitzoeken via andere wegen, is de stelling van GS. Met de belangen van de burgers heeft GS niet veel op, zo te zien. GS verschuilt zich achter de kwestie met formaliteiten.

Uiteraard wordt er nu bezwaar gemaakt tegen het besluit van GS. GS kan zich niet onder handhaving uitwerken.

De familie Loonen is van mening dat het allemaal aan anderen ligt. Er wordt zelfs gemeld dat bepaalde ambtenaren corrupt zijn! "Er is sprake van zware integriteitsschendingen bij bestuurders en ambtenaren van de diverse (semi-)overheden".

Zou het niet zo kunnen zijn dat de bedrijven in Venray misbruik maken van de incompetentie van het gemeentelijke apparaat? Door de agrarische adviesbureaus wordt aan de voorzijde van een project al bepaald dat het achteraf zeker moet worden gelegaliseerd. Bij illegale bouwsels is B&W verplicht te onderzoeken of de kwestie te legaliseren is! B&W Venray krijgt dan slappe knieën, kiest de makkelijke weg, en gaat altijd tot legalisatie over als het kan. “Pffff onze jurist zegt gelukkig dat het te legaliseren is…”

Verder in dit artikel de volledige zienswijze van de familie Loonen, inclusief het verslag van het gesprek met de Provincie d.d. 27 juli 2023. Interessante kost, omdat de familie Loonen zich in een slachtofferrol manoeuvreert. Houd hierbij in gedachte dat de ex-wethouder, de strateeg van de familie, exact weet wanneer er welke vergunningen noodzakelijk zijn. Over integer handelen gesproken.