LOOBEEKDAL - Schriftelijke vragen over gronddeal Waterschap Limburg met wethouder gemeente Venray.

Download ze hier.

OOSTRUMSCHE HEIDE - In deel 1 en 2 over de Oostrumsche Heide hebben we kunnen lezen dat het Maasgaard projectsausje een dekmantel is voor een grote ontgronding door de huisaannemer van de gemeente Venray.

In de schaduwbegroting van Venray Transparant is duidelijk gemaakt dat er flinke bedragen rond gaan in ontgrondingen en het storten van specie op de Oostrumsche Heide.

In deel 3 gaan we verder in op de benaming “specie”. In de 6e ontgronding, de Maasgaard ontgronding, is er ruimte voor ca. 676.000 m3 specie. Wat is dat eigenlijk ,specie? Het klinkt niet echt gevaarlijk en een beetje als grondstof of bouwstof. Echter specie als aanvulling van diepe ontgrondingen is verre van grondstof. Het spul is ergens over als afvalstof en wordt tijdens het transport naar de ontgronding omgedoopt tot specie. Wie een beetje op internet speurt kan constateren dat Nederland een afvoerputje van vervuilde baggerspecie vanuit het buitenland aan het worden is. 

Voor het afvoeren en storten van specie wordt stortgeld gevraagd. Dus stortgeld innen en dan zo goedkoop mogelijk dumpen levert de meeste winst op. Het spul word dus tot 10 – 11 meter diep in de aarde gestort en zit in het eerste grondwaterpakket. Met deze wetenschap wordt het al wat griezeliger.

Afvalstoffen worden in de 1e watervoerende laag gestort. Dit is dus al lang aan de hand op de Witte Vennen en in de visvijvers van ’t Alvertje. Een paar miljoen ton afval zal inmiddels gestort zijn in de Witte Vennen en Oostrumsche Heide.

De 1e watervoerende laag op de Oostrumsche Heide zit tussen het maaiveld en de kleilaag op ca. 20 meter diepte onder maaiveld. Het is bekend dat het winter- en zomerpeil in de visvijvers van ’t Alvertje zeer fluctueert. Tussen het zomerpeil en winterpeil zit zo maar anderhalve meter. Buiten dat de sportvissers dit kunnen zien in de zomer wordt het ook gemeten in een aantal ondiepe grondwater meetputten van het waterschap (bron: www.dinoloket.nl).

De grootste oorzaak van de grote fluctuatie tussen het zomer en winterpeil is de intensieve beregening van de landbouwpercelen rondom de ontgrondingsputten. Het gebied is zeer interessant voor delfstoffen zoals zand en grind. Zand en grind zijn echter ook zo lek als een mandje en de vijvers van ‘t Alvertje en de diepere gestorte lagen worden als het ware leeg getrokken door de beregeningsputten. Naast de geforceerde grondwaterstroming is er ook nog een natuurlijke. Het 1e watervoerende pakket stroomt af naar de Maas, dus richting Wanssum.

U voelt het al een beetje aankomen, afval, grondwaterstromingen, beregeningsputten: dat kan niet goed gaan. Specie kan veel giftige stoffen, onder andere zware metalen, pesticiden, sulfaat en cyanide bevatten.

Hoogste tijd om de ontgrondingsvergunning van de provincie Limburg eens grondig te bestuderen. De provincie zal in zijn vergunningsvoorwaarden moeten borgen dat er geen grondwatervervuiling optreedt. Vervuild grondwater dat via de beregeningsputten op de gewassen komt en daarmee in onze voedselketen belandt moeten we niet willen.

Wie de meest recent afgegeven ontgrondingsvergunning van de Provincie met kenmerk DOC-00110748 zaaknummer 2020-203398 bestudeert zal ontgoocheld raken. In de vergunning staat geen enkele voorschrift om zeker te stellen dat het grondwater niet vervuild raakt. De kwaliteit en kwantiteit  van de uitgaande vermarktbare delfstoffen moet worden geregistreerd. Deze registratie moet jaarlijks worden overhandigd aan afdeling Handhaving en Monitoring van de provincie Limburg. Voor controle op de ingaande afval-/speciestromen is geen enkele voorschrift opgenomen.  In de vergunning staat tevens vermeld dat er een voorschrift uit een vorige vergunning vervalt en er specie van elders aangevoerd mag worden. Wordt Venray hierbij afvoerputje van vervuilde specie uit de wijde omgeving?

Dus als we naar de case kijken kunnen we constateren dat:

• een ondernemer met een recycling bedrijf waaruit niet bruikbare geconcentreerde afvalstromen komen een put heeft waar hij ongecontroleerd specie in kan dumpen;
• politieke krachten in Venray aansturen op een verdere “Maasgaard” ontgronding op de Oostrumsche Heide in de wetenschap dat daar in principe ongehinderd gedumpt kan worden.

Venray Transparant is heel benieuwd naar de verdediging van dit onzalige plan. Gaat de gemeenteraad van Venray weer braaf tekenen bij het kruisje?

Verder een welgemeend advies. Het kan zo zijn dat de ondernemer zich keurig aan de wet heeft gehouden en er van vervuiling geen sprake is. Echter, vertrouwen is goed maar controle is beter. Daar zijn meestal de voorschriften in een vergunning voor bedoeld. Zo te zien hecht de provincie Limburg geen waarde aan een controle. Dit hoeft de gemeente Venray echter niet te beletten in zijn verantwoordelijkheden. De gemeente kan zelf zorgdragen dat er geen vervuiling optreedt en de volksgezondheid gevaar loopt. In onderstaande figuur staan 4 posities waar de gemeente Venray een bemonsteringsput tot ca. 12 meter beneden maaiveld kan laten aanleggen. Hiermee kan de gemeente toetsen of er geen grondwatervervuiling aanwezig is. 

OOSTRUMSCHE HEIDE - In deel 1 over de Oostrumsche Heide hebben we kunnen lezen dat het Maasgaard projectsausje een dekmantel is voor een grote ontgronding door de huisaannemer van de gemeente Venray.

In het Projectvoorstel Oostrumsche Heide versie 29 juni 2018 (geactualiseerd 6 augustus 2020) staat een lachwekkende raming van kosten en opbrengsten. Deze raming zou dan een Maasgaard bijdrage van € 290.000,-- rechtvaardigen.

Indien de geplande 13 ha ontgronding doorgerekend wordt met de kengetallen uit de ontgrondingsvergunning van de 5e visvijver van ’t Alvertje komt men op de navolgende volumes:

• 48.802 m3 teelaarde;
• 183.144 m3 dekzand;
• 508.446 m3 ophoogzand;
• 406.781 m3 beton/metselzand;
• 61.023 m3 grind;
• 244.093 m3 niet vermarktbare reststroom.

De opbrengsten van de vermarktbare delen, ophoogzand, beton/metselzand, grind, teelaarde en stortgelden voor specie zijn ca. € 25 miljoen euro. Indien de begrote kosten uit de Maasgaard begroting van € 4,2 hierop in mindering worden gebracht is er een dikke € 20 miljoen te halen voor de ondernemer. In de Maasgaard projectomschrijving is geen enkele aanwijzing opgenomen dat er niet 10 tot 11 meter diep wordt ontgrond.

Er wordt ca. 976.251 m3 aan delfstof afgevoerd en er wordt ca. 676.251 m3 specie aangevoerd. Het totaal aantal transporten, gerekend met de 25 m3 capaciteit van het type vrachtauto van de huisaannemer, is 66.100 stuks. De CO2 voetafdruk is gigantisch en dat krijgen we met wat zonnepanelen niet meer gecorrigeerd.

De huidige ontgronding van put 5 voor ’t Alvertje loopt niet met het tempo dat vooraf ingeschat is. De ontgrondingsvergunning is van 2020 verlengd tot 31-12-2025. Dan is er nog een jaar nodig waarbinnen het geheel afgewerkt wordt als visvijver.

Indien de nieuwe ontgronding in 2025 start, zal deze met eenzelfde tempo als put 5 zeker doorlopen tot 2035 voordat er weer rust komt in het gebied. Er is grote kans dat de put nog langer open blijft liggen omdat er grenzen in zicht zijn voor de ongebreidelde groei.

Dus tot 2035-2040 is er grote onrust in het gebied van de Oostrumsche Heide. Er zou een stukje vroegere heide terug moeten komen. Zeg maar een stapje van 150 jaar terug in de tijd. Waarom 150? Waarom niet 200 of 300 jaar terug? Landschappen zijn onderhevig aan ingrepen door de mens. Dit is rondom Venray al eeuwen aan de gang. Terug naar een heidegebied voor de Oostrumsche Heide is natuurlijk een utopie. De Flora en Fauna die nu daar in balans is met z’n omgeving wordt wederom geweld aangedaan omdat er meer delfstoffen nodig zijn en de mens streeft naar een plukje oude weemoed.

Advies aan de Venrayse gemeenteraad. Laat je niet om de tuin leiden door een Maasgaardverpakking. Het gaat gewoon om een nieuwe put voor het winnen van delfstoffen. Laat je niet het metselzand in de ogen strooien en realiseer je dat de Oostrumsche Heide weer zeer lang op z’n kop staat.

Verder is het wenselijk dat er wat verder gekeken wordt naar de relaties in dit spel. Het is duidelijk dat het Maasgaard project Oostrumsche Heide bijzonder warm wordt ondersteund door elementen binnen de gemeente. Er wordt een huisaannemer in een bevoordeelde positie gemanoeuvreerd die concurrentie en gezonde marktwerking buiten de deur houdt. Dit is een ongezonde situatie en het is verleidelijk om te gaan denken dat de wederzijdse belangen ergens anders liggen dan in de Maasgaard doelen. Een Maasgaardproject met zwakke argumenten inzetten om tot een grote ontgronding te komen waar vele miljoenen mee gemoeid zijn riekt naar winstbejag, belangenverstrengeling en corruptie. Het verdient een diepgaand onderzoek naar de ware redenen waarom dit gebied is uitverkoren.

Spendeer de €290.000,00 in het gebied zoals het er nu bij ligt, liefst aan biodiversiteit bevorderende maatregelen. Jaag niet alle dieren en insecten die er nu leven weg om ze te vervangen door heideminnende dieren. Dat hebben we daar al te veel gedaan.
    

HET ROEKENBOSCH - Heeft de gemeenteraad op 12 februari 2019 de verkeerde afslag genomen door in te stemmen met het voorstel “realisatie afbouw vakantiepark Het Roekenbosch” van B&W?

Ja dus!

Het besluit uit 2019 is op 24 februari 2021 door de rechter vernietigd. Een aantal eigenaren op het park hadden een rechtszaak aangespannen omdat hun belangen onevenredig geschaad zouden worden.

Tijdens de vergadering van de gemeenteraad op 12 februari 2019 was er één oppositie partij, ProVenray, die klip en klaar de risico’s van het voorgenomen besluit op tafel legde. Het juridische fundament was onvoldoende aanwezig. Vooral het belang van de Coöperatie en de gemeente zou gediend worden. Belangen van de individuele huiseigenaren op het park zouden geweld aangedaan worden. Tot 50% van geïnvesteerd vermogen zou door deze eigenaren afgeschreven moeten worden om het plannetje rond te krijgen. Georganiseerde diefstal dus. Indien dit getoetst zou worden door een onafhankelijke derde was de kans groot dat het besluit naar de prullenbak verwezen zou worden. En daar zijn we nu aanbeland.

De coalitiepartijen waren doof voor de argumenten van ProVenray en wilden de juridische risico’s van het besluit niet horen. Er is braaf getekend bij het kruisje.

Het is duidelijk waar dit prutswerk begint, nl. het college van B&W. B&W formuleert een voorstel aan de gemeenteraad dat dus juridisch discutabel was. Na aanvankelijke consensus over een oplossing voor Het Roekenbosch tussen alle stakeholders trok de Coöperatie aan de stutten en haalde deze consensus onderuit. De gemeente koos vervolgens partij voor de Coöperatie en joeg de huiseigenaren naar de rechter.

Er is op dit moment een zeer verontrustend patroon herkenbaar in Venray. B&W is niet in staat een robuust voorstel voor te leggen aan een gemeenteraad. De gemeenteraad is onvoldoende competent om de juridische risico’s een plaats te geven in de diverse dossiers. Door het hoge testosteron gehalte in het gemeenteraadoverleg worden concreet aangedragen risico’s door ProVenray als niet relevant bestempeld. Naast het geval Roekenbosch kennen we ook het geval Spurkt. Onvolledige informatievoorziening en leugens over de planregels van het betreffende industrieterrein zette de gemeente raad volledig op het verkeerde been.

De uitspraak van de verantwoordelijke wethouder op 12 februari 2019 “we hebben nu momentum en we moeten doorpakken” is wederom loos gebleken. Wederom een Waterloo met een nare nasmaak.

Hoe nu verder? Doordat B&W burgers in een hoek jaagt voelen ze zich gedwongen om naar de rechter te stappen. Dit betekent dat het leven van de betroffenen gedomineerd wordt door onzekerheid en angst. Het zal je maar gebeuren dat je de helft van de waarde van een huis moet inleveren omdat dit in een pakketje van andere belangen meegewogen moet worden. De gemeenteraad op de stoel van de vermogensplanning van burgers is geen goed plan.

Met deze uitspraak op zak is het voor de betroffenen tijd om door te pakken en rechtszaken te beginnen om de schade te verhalen op de gemeente. Net als plan de Spurkt mogen de burgers straks voor de kosten opdraaien. De vraag destijds vanuit ProVenray of de raad dit op hun geweten zouden willen hebben is niet meer relevant.
De raad heeft dit nu op hun geweten! (exclusief ProVenray, Samenwerking Venray en SP).

CDA-KLIEK - Door de toestanden in bestuurlijk Venray heb ik onlangs weer eens een boek op zolder afgestoft en er wat in gelezen. Het boek van Joep Dohmen is uitgegeven in 1996 en heeft de titel “De Vriendenrepubliek Limburgse kringen”. Het beschrijft hoe dat provinciale en regionale bestuurders en ambtenaren, hoofdzakelijk uit het CDA nest, zich te buiten gingen aan de geldstromen uit den Haag.
Deze geldstromen kwamen op gang na de sluiting van de mijnen. Honderden miljoenen aan guldens stroomden via diverse stromen naar Limburg. Dit om de pijn te verlichten en de klap van de mijnsluiting op te vangen. Rijksdiensten als CBS en ABP kwamen naar Limburg en schiepen banen.
De geldstromen werden via de provincie gekanaliseerd door commissies. Het CDA zat overal aan de stuurknuppels. De bestuurders en ambtenaren zogen zich als parasieten vast in deze geldstromen en deden er privé hun voordeel mee. Deze corruptie ging niet direct maar speelden zich veelal via de aannemerij af. De aannemers werden beschermd door het buiten de boot houden van concurrentie. Aanbestedingen werden gemanipuleerd waarbij veel te hoge prijzen werden geaccepteerd. Er was geen concurrentie tussen de aannemers en de opdrachten werden verdeeld. De welvaart vloeide via steekpenningen, reisjes, verbouwingen weer retour naar de bestuurders die de touwtjes in handen hadden. De corruptie zat werkelijk overal in de haarvaten van bestuurlijk Limburg.

Het verleden kan ons wat leren over het heden. De geldstromen zijn er nog steeds. Hieronder een korte selectie van de honderden projecten waarin bestuurlijk Limburg een rol speelt:

• Gebiedsontwikkeling VDL Nedcar;
• Gebiedsontwikkeling Ooijen – Wanssum;
• Greenport Venlo;
• De Maasgaard;
• Waterhuishouding Griendtsveen;
• Herinrichting Loobeekdal;
• Regions4Food;
• Etc. etc. etc.

De vraag is of de oude gedragingen van de bestuurders nog bestaan. De aanwijzingen zijn veelzeggend. Meest recente regenteske gedraging van een overheidsbedrijf Greenport Venlo is het naast zich neerleggen van een rechterlijke uitspraak. De Provincie Limburg, als mede-eigenaar, treedt niet op tegen de strijdige activiteit van Greenport. De Provincie is naast aandeelhouder ook nog vergunningverlener en handhaver. Ieder weldenkend mens snapt dat dat een zeer onwenselijke situatie is.
Ook al is de corruptie en manipulatie nog maar 5% van wat zich toen heeft afgespeeld, dan nog is het onacceptabel.
Publieke gelden dienen doelmatig te worden besteed. Er dient geen eurocent van de geldstromen in bestuurlijke jaszakken te belanden.
Het kan niet zo zijn dat belastingcenten opgehaald in de maatschappij belanden bij personen die allerminst recht hebben op deze centen.
Zeker in het licht van de toeslagenaffaire waar geldgebrek door onterechte belastingaanslagen mensen uiteindelijk zover heeft gedreven dat ze uit het leven zijn gestapt.

Het boek van Joep Dohmen, verplichte kost voor ieder raadslid of bestuurder.

OOSTRUMSCHE HEIDE - Maasgaard heeft een projectvoorstel geschreven waarin onderstaande doelbeschrijving is opgenomen:
“Doel van het project Oostrumsche Heide is het ontwikkelen en versterken van een recreatief natuurgebied. Hierdoor ontstaat een robuust natuurgebied van ruim 60 hectare in eigendom en beheer van één partij. In het gebied wordt een ontgronding gerealiseerd voor de realisatie van de gebiedsontwikkeling”.

Indien dit projectvoorstel slaagt, zal er een samenwerkingsverband ontstaan tussen een publieke instantie en een plaatselijke commerciële partij. Zo te zien zal er publiek geld gespendeerd worden om de businesscase rond te krijgen.

Opvallend is de stelling dat “een ontgronding gerealiseerd wordt voor de realisatie van de gebiedsontwikkeling”. Deze stelling is natuurlijk ter discussie te stellen. De ontgronding wordt gerealiseerd om de behoefte aan grondstoffen te dienen en om als stortpunt te gebruiken voor niet bruikbare stoffen aangeduid als specie. Beide stromen zijn commercieel interessant.

Het plangebied is hieronder weergegeven:
Kenmerkend voor het gebied zijn de grote zand/grind winputten. Links in het gebied is de voormalige zandwinput gebruikt om een vakantiepark te creëren. Rechtsboven in het gebied zijn de voormalige putten in gebruik bij Visvereniging ’t Alvertje. De vijfde put is in afwerking en zal ook als visvijver gebruikt gaan worden. In de projectbeschrijving van Maasgaard wordt wederom aangelegd om zand/grind winputten toe te staan. Voor de 5e visvijver is in 2011 een toelichting geschreven als onderdeel van de ruimtelijke onderbouwing Toelichting Projectbesluit (“Visvijver Ericaweg Oirlo” t_NL.IMRO.0984.PRB09029-va01).

In de toelichting van 2011 is klare taal gebruikt.

De initiatiefnemer Maessen Grondverzet bv is voornemens om de visvijver “Het Wanssums Ven” uit te breiden door grondstofwinning. Hiermee wordt ingespeeld op de verdere ontwikkeling van bouwprojecten in de gemeente Venray. Het plangebied grenst aan het huidige concessiegebied. Het project voorziet in de gewenste behoefte aan grondstoffen voor diverse projecten in de omgeving, waaronder de bedrijventerreinen in ontwikkeling Hulst II en Smakterheide III.

De zand/grindput die als 5e visvijver voor ’t Alvertje gaat dienen is op eigen kracht door de betreffende aannemer geëxploiteerd. Er is zand/grind tot tegen de Venlo klei op ca 20 meter – maaiveld afgevoerd. Er is specie aangevoerd om de putdiepte weer op ca. 4 – 5 meter te brengen.
Voorafgaande aan de zandwinning is er een gedegen grondonderzoek uitgevoerd waar bodemopbouw en eventuele grond/grondwatervervuilingen in kaart zijn gebracht. De bodemopbouw was commercieel interessant en de zandzuigers zijn er gekomen.

Er moet vanuit gegaan worden dat ook op de ingaande speciestromen een gedegen controlemechanisme van toepassing is geweest om te voorkomen dat er vervuilde materialen zijn gestort.

De huidige ontwikkeling is merkwaardig. Waarom moet er een publiek private samenwerking zijn om de zand/grindwinning in het gebied verder uit te breiden? De ondernemer heeft bewezen zand/grind winputten op eigen kracht te kunnen exploiteren. Waarom moeten er publieke gelden gespendeerd worden?

Is het Maasgaard project het middel of kapstok om buiten het concessiegebied verder te gaan met zand/grindwinning?
In het project van Maasgaard wordt herstel naar een heideachtig gebied in het vooruitzicht gesteld. Is dit niet gewoon een utopie? Het oorspronkelijke heidegebied is al compleet verbouwd in de loop der tijd.

Een groot oppervlak is vervangen door water en met de put van Maasgaard zal dit alleen maar toenemen. De bodem is verzadigd met stoffen die het ontwikkelen van heidegebied nagenoeg kansloos maken. In het gebied van het vakantiepark en de visvijvers is de bezoekdruk door mensen al zeer hoog. Moet het tussenliggende stuk ook nog drukker worden? De nu aanwezige flora en fauna zit echt niet te wachten op meer mensenactiviteit. Die wil gewoon met rust gelaten worden.

In een volgende deel zal onder meer verder ingegaan worden op de cijfertjes. Klopt de businesscase van de ondernemer wel en welke partijen hebben belang om er publiek geld in te stoppen?

Kunt u ons helpen om meer inzicht te krijgen, laat het ons weten.

VENRAY TRANSPARANT - Er komen meer en meer reacties binnen bij Venray Transparant. Naast tips en aanwijzingen ook reacties dat “er eindelijk eens wat gedaan wordt”. Dit sterkt Venray Transparant in het beeld dat er behoefte is aan een platform dat zich buiten de gebaande paden begeeft.

Eerlijk is eerlijk, er komen ook berichten binnen waarin gemeld wordt dat het maar een wazig clubje wordt gevonden. “Ze moeten zich maar eens bekend maken”. Een snel onderzoekje leert dan dat het meestal personen betreft uit de politieke hoek. Men weet niet goed op wie de pijlen te richten.

Venray Transparant heeft er geen enkele moeite mee dat er met het wijsvingertje gewezen wordt. Maar als het goed is, als de vingers nog compleet zijn, wijzen er drie naar jezelf. Deze drie vingers geven altijd goede raad. Kijk eens eerst bij jezelf voordat je met het vingertje gaat wijzen.

Je zou bijvoorbeeld eens bij jezelf te raden kunnen gaan, hoe het mogelijk is dat er een voedingsbodem is ontstaan voor initiatieven als Venray Transparant? Wat gaat hier mis?

Hieronder enkele aanwijzingen die wellicht helpen bij het zoeken naar antwoorden.

Hoe gaan wij bij de gemeente Venray om met belanghebbenden? De burgers mogen ervan uit gaan dat een gemeente voor de burgers actief is en het algemene belang dient. De gemeenteraad heeft zijn rol en er zijn in theorie mechanismes ingebouwd die een afgewogen beslissing zouden moeten brengen. De burgers en milieuclubs mogen zelfs hun zegje komen doen op het sprekersplein.

De werkelijkheid is dat veel plannen reeds in vergaande mate voorgekookt zijn. Dit voorkoken gebeurt door heel ander volk met eigen belangen, niet in de laatste plaats ook ambtenaren op provinciaal en gemeentelijk niveau. Burgers en milieuclubs worden in het voortraject weg gehouden omdat dit de businesscase kan schade. Dat gezeur over natuur en milieu is maar lastig. Nee milieu en natuur laten ze zelf wel even onderzoeken. De vraagspecificatie stellen ze zelf wel op en het toetsen laten ze wel even over aan de ambtenaar van de Gemeente. Vervolgens de Natuurvergunning even laten aftikken bij de provincie in de vakantieperiode.

Gevolg is dat de belangen van de businesscase worden gediend en de planbeschrijvingen verkopen ze als het dienen van het openbare belang. Er is een zeer ongezonde situatie ontstaan in Nederland. In het verleden werden Natuurontheffingen afgegeven door de ministeries. Dit is echter verlegd naar de Provincie die niet meer als neutraal en onafhankelijk orgaan kan worden gezien. De slagers keuren hun eigen vlees ten dienste van de businesscase. Als de burgers en milieuclubs nog wat willen moeten ze 1 minuut voor 12 maar naar de rechter.

Is het vreemd dat burgers de gebaande paden verlaten en constateren dat “als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan?".

LOOBEEKDAL - Het verhaal is puur fictief, maar zou zo kunnen passen in de huidige tijd. Enige projectie van het verhaal op een werkelijke situatie, is voor verantwoordelijkheid van de lezer!

WAARSCHUWING: het verhaal kan als schokkend worden ervaren door mensen die de financiële eindjes maar amper aan elkaar kunnen knopen!

De wethouder
De wethouder keek uit over zijn eindeloze grasvlakten ergens in 2014. In de verte was zijn neefje gras aan het maaien op een van zijn percelen voor de koeien op het bedrijf van z’n broer. De gronden had hij in 2008 samen met zijn vrouw aangekocht van zijn schoonvader. Binnen het pakket dat was aangekocht, zat ook een langgevel boerderij en aan de overkant van de weg een paar stallen met sleufsilo’s voor opslag van maaisel.

De wethouder was onrustig. Hij had weet van de aanstaande plannen van het waterschap om de beek in het beekdal weer te laten meanderen. Een andere broer zat in de commissie beekherstel, had informatie uit eerste hand en kon een beetje sturen en schuren aan het beleid. Ook de branche organisatie LLTB was in stelling om de belangen van de agrariërs te behartigen. De politieke vrienden binnen het waterschap hadden hem al een paar keer toegefluisterd wat er aanstaande was.

De familie van de wethouder was al heel lang verweven met een prominente politieke partij binnen het gemeentelijke apparaat, die ook al heel lang in de coalitie zat. De broer die in de commissie beekherstel zat was ook nog eens toevallig fractievoorzitter van “hun” politieke partij binnen de gemeente. Hij zet zich ook altijd keihard in voor de samenleving binnen de gemeente. Zijn credo luidt dan ook:

De wethouder las het credo van zijn broer nog eens. Van vroeger uit had hij altijd al met de paplepel ingegoten gekregen dat je je “kansen moet je pakken als ze voorbij komen”. Het voordeel van de politieke partij en wethouder zijn, is dat je beleidsmatig kan sturen en daarmee de kansen ook nog eens kan vergroten.

Kortom, hij moest eens gaan praten met de ambtenaar.

De ambtenaar
De ambtenaar zit aan zijn bureau. Hij heeft over een half uurtje een gesprek met de wethouder. Ze zijn toevallig ook nog eens naamgenoten en dat geeft toch altijd een vertrouwd gevoel. Een paar weken ervoor hadden ze al een gesprek gehad over een langgevel boerderij in het beekdal. De wethouder wilde graag weten wat er zoal mogelijk zou zijn met dit pandje. Zijn idee was om het bestaande bouwvlak te wijzigen en één bedrijfswoning te verplaatsen naar de overzijde van de weg. De andere oorspronkelijke bedrijfswoning, de langgevelboerderij, zou dan afgesplitst kunnen worden van het agrarische bedrijf en een groot deel van de boerderij is dan beschikbaar voor een 3e woning. Geniaal, van 1 naar 3 woningen in één gang!

In de nieuwe bedrijfswoning aan de overzijde van de weg zou dan het neefje, zoon van de broer, kunnen gaan wonen. De ambtenaar was het roerend eens met de motivatie dat het neefje zich dan beter kon concentreren op het beheren van de graslanden middels begrazing door rundvee. Er is echt een aparte bedrijfslocatie voor nodig 😉. Vanuit de nieuwe bedrijfswoning kon die bij wijze van spreken het gras zien groeien op de percelen van de wethouder in het beekdal.

De ambtenaar zag echter één probleem, de wensen konden niet gerealiseerd worden op basis van het geldende bestemmingsplan.

De ambtenaar en de wethouder namen afscheid, waarbij de ambtenaar toezegde te gaan onderzoeken of er een slinger aan te geven was.

Een tijdje na het gesprek belde de ambtenaar verheugd op dat er een kapstok was gevonden om het plan toch een kans te geven. Een van zijn medewerkers had recent een cursus “ritselen en regelen op gemeentelijk niveau” bijgewoond. Een van de onderwerpen was het zogenaamde “postzegelplan”.

"Wat is nu een weer een postzegelplan", vroeg de wethouder? Nu dat zal ik je uitleggen zei de ambtenaar. “Een postzegelplan is een bestemmingsplan, maar kent (vrijwel) geen verschillende elementen met onderlinge samenhang: het gaat om één, hooguit enkele percelen. Andere namen voor het postzegelplan, zijn een partiële herziening, een detailplan of een gedeeltelijke herziening. De procedure voor een postzegelplan is verder geheel hetzelfde als die voor een bestemmingsplan”.

Geweldig!, de wethouder had meteen een beter humeur. Ik zal meteen de stukken voor de onderbouwingen van het ontwerpbestemmingsplaan gaan schrijven. De wethouder had zelf een agrarisch adviesbureautje en kon zelf wel wat stukken in elkaar typen.

De ambtenaar gaf wel de tip mee om een ander adviesbureautje in te schakelen, die de stukken dan op hun briefpapier zouden zetten. Daarnaast gaf de ambtenaar aan dat het wellicht niet handig was dat de wethouder zelf de aanvraag ging doen. Beter was het om dit door het neefje te laten doen. Het college van B&W moet immers geen vervelende vragen hoeven stellen over politiek- of maatschappelijke kwesties of over integriteit gaan zeuren. De ambtenaar schatte zelfs de kans hoog in dat ze niet langs die gemeenteraad hoefden.

De wethouder was verbluft over zoveel inzicht. En iedereen maar denken dat de topambtenaren in Brussel zitten. Nu dat klopt echt niet, want we hebben er ook een paar binnen de gemeente!

Niet lang daarna heeft de ambtenaar de stukken met de onderbouwingen van het adviesbureautje gekregen en heeft er een net B&W voorblad bij gemaakt. Hij heeft in de stukken geen links kunnen ontdekken naar de wethouder, en het neefje staat natuurlijk veraf van de wethouder.

Het college van burgemeester & wethouders
In februari 2015 heeft het college van B&W overleg. Onderwerp in het overleg was onder meer een ontwerpbestemmingsplan van de gewenste wijzigingen rondom een langgevelboerderij in een beekdal.

De ijverige ambtenaar had de stukken al voorbereid en had warempel ook nog wat advies toegevoegd.

Hij stelt aan het college van B&W voor om:

1. Te besluiten geen inspraak te verlenen op het bestemmingsplan Langevelboerderij
2. In te stemmen met het ontwerp bestemmingsplan Langevelboerderij

De burgemeester brengt het punt Langevelboerderij te sprake. Iedereen weet dat de wethouder daar een mooie slag kan slaan, er wordt gewillig meegewerkt en de lastige vragen blijven uit. Het besluit is positief. De wethouder onthoudt zich van de beraadslagingen en besluitvorming op dit punt. Stel je voor dat er mensen zijn die er wat van kunnen gaan denken ook!

Mooi dacht de wethouder. Als dat niet een mooi stukje teamwork was, dan wist hij het ook niet meer. Nu moest het dossier nog even langs de Commissie Wonen, ergens tegen de zomervakantie, maar dat zou wel een aftikactie worden.

Het Waterschap
De Wethouder keek uit over zijn eindeloze grasvlakten ergens in 2016. In de verte was zijn neefje gras aan het maaien op een van zijn percelen voor de koeien op het bedrijf van z’n broer. In een ooghoek zag hij het autootje van het Waterschap aan komen rijden. De wethouder had een afspraak met het Waterschap over wat gronden. De wethouder had zijn zinnen gezet op een dikke 35ha. grasland/natuur nog in bezit van het Waterschap. Hij zou ook wat van zijn huidige graslanden moeten omturnen in natuur. Het neefje had twee ton € betaald voor de stallen en sleufsilo’s aan de overkant. Hij kon zijn bedrijfswoning gaan bouwen. Voor het afgesplitste deel verwachte hij een kleine 3 ton € te kunnen vangen. Een half miljoen beschikbaar, al met al een mooi bedragje om eens te kijken hoe ver hij kon komen met de afdeling grondzaken van het Waterschap. De koffie stond klaar op de keukentafel en de wethouder was van plan om er met het gestrekte been in te gaan.

De twee ambtenaren grondzaken waren een beetje verbijsterd vertrokken bij de wethouder. De wethouder had een absurd lage prijs geboden en dit moesten ze gaan rapporteren aan de verantwoordelijke hogere ambtenaar. Een tweede verrassing stond ze te wachten, de hogere ambtenaar vond het allemaal prima en was schijnbaar heel comfortabel met de prijs. Het moet niet gekker worden zeiden ze tegen elkaar.

De wethouder
De Wethouder keek uit over zijn eindeloze grasvlakten. In de verte was zijn neefje gras aan het maaien voor de koeien op het bedrijf van z’n broer. Een paar dagen terug had hij te horen gekregen dat het Waterschap akkoord was met zijn bod. Hij moest nog wat lachen toen hij terug dacht aan de verbijsterde gezichten van de ambtenaren die bij hem aan de keukentafel zaten. Die wisten naar alle waarschijnlijkheid nog niet hoe er hier in de provincie zaken gedaan worden. De vrienden binnen het waterschap hadden natuurlijk laten vallen waar de harde € grens per m2 lag. Hij had er nog een eurocent op gezet om zijn goede wil te tonen.

Zijn gedachte gingen terug naar de jeugd. Zijn favoriete programma was destijds The A-Team. Kolonel John "Hannibal" Smith was de sigaar-rokende leider van het team. Hij kreeg de bijnaam Hannibal omdat hij een briljant strateeg was. Hij was het grote brein achter de plannen om de missies tot een succesvol einde te brengen. Een van zijn favoriete uitspraken is dan ook “I love it when a plan comes together”.

Exact, dat Hannibal gevoel, had de wethouder nu ook.

NATUURBEGRAAFPLAATS WEVERSLO - Venray Transparant heeft kennis genomen van de vragenbrief d.d. 25 januari 2021 van ProVenray aangaande de Natuurbegraafplaats Weverslo B.V.

Deze case past binnen het aandachtsgebied van Venray Transparant. Wat gebeurt hier eigenlijk?

Weverslo B.V. heeft plannen om bouwwerken en parkeerplaatsen te legaliseren en de grafdichtheid op de begraafplaats te verhogen. Het plan is vastgelegd in “toelichting BPJanslusr11Heide NL.IMRO.0984.BP20009-on01” nu in procedure.
Even terug in de tijd. College van B&W heeft in oktober 2011 ingestemd met een natuurbegraafplaats zonder “franje”. Hoofdkenmerken daarvan waren, géén bebouwingen toegestaan en een grafdichtheid van max. 100 graven per ha. Dit was overeen gekomen met de buurtbewoners die destijds fel verzet hebben gepleegd. Na aanpassingen van het plan zonder “franje” was het een acceptabele aanvulling op de reeds voorhanden zijnde voorzieningen binnen de gemeente Venray. Venray heeft immers al een bosbegraafplaats met voorzieningen en een crematorium op de Boschhuizen. De buurt kon leven met de planregels vastgelegd in het huidige bestemmingsplan voor de begraafplaats.

In de inleiding van de plantoelichting 2020 opgesteld door de B.V. staat geschreven “Na de ingebruikname van de natuurbegraafplaats heeft de initiatiefnemer enige bouwwerken opgericht en werkzaamheden uitgevoerd (aanleg parkeerplaats) welke niet binnen de geldende planologische regeling (projectbesluit 2012) passen. Derhalve is in overleg met de gemeente Venray besloten om een actueel bestemmingsplan op te stellen. Op deze manier wordt de bestemming ter plekke en het gebruik als natuurbegraafplaats planologisch geregeld en wordt het projectbesluit omgevormd tot een volwaardig bestemmingsplan. Daarnaast worden zo de bestaande situatie (met de bebouwing en parkeerplaatsen) en de uitbreiding van het toegestane aantal graven per hectare juridisch geborgd”.

De bewoording in de bovenstaande inleiding geeft aan dat de plannen van de B.V. en de gemeente reeds verstrengelt zijn. Samengevat, de bouwwerken moeten gelegaliseerd worden en de grafdichtheid moet omhoog.

Het huidige college van B&W is schijnbaar van zins de basis van het besluit van het college in 2011 terzijde te zetten.

In de brief van ProVenray aan het college van B&W staan een aantal vragen die betrekking hebben op wethouder Loonen. Deze vragen zijn hieronder weergegeven:

1. Klopt het dat wethouder Loonen zijn bosgrond ter beschikking heeft gesteld ter viering van het tweede lustrum van Natuurbegraafplaats Weverslo?
2. Klopt het dat Natuurbegraafplaats Weverslo onderhoudswerkzaamheden verricht op de aangrenzende bosgrond van wethouder Loonen?

De eigendomssituatie is in bovenstaande afbeelding (figuur) weergegeven.

In de plantoelichting staat verder een onderbouwing waarom het plan volgens de B.V. aangepast zou moeten worden.

Zakelijk gezien betekent dit volgens Venray Transparant dat door het legaliseren van de illegale bebouwingen en het verhogen van de grafdichtheid de boekwaarde van de B.V. enorm zal stijgen.

Deze waardestijging zal afstralen op percelen die in de toekomst een logische planuitbreiding bieden.

Het huidige college van B&W is volgens de inleiding in de plantoelichting al verstrengelt in het plan. Althans de initiatiefnemer geeft deze indruk in zijn inleiding van de plantoelichting. Wethouder Loonen schijnt nog meer verstrengelt te zijn door zijn welwillendheid om een perceel in eigendom van hem beschikbaar te stellen voor activiteiten van de begraafplaats. Venray Transparant is het roerend eens met ProVenray om hier gerichte vragen over te stellen. Bijvoorbeeld het gedogen en niet handhaven op een vigerend bestemmingsplan geeft heel verkeerde signalen af naar de burgers maar ook naar onze ambtenaren belast met toezichthoudende en handhavende taken.

In het beleid voor vergunningen, toezicht en handhaving worden drie kernpunten benoemd door het college van B&W van Venray. Deze drie kernpunten vormen het fundament onder het handhavingsbeleid:

• Vergunningen verlenen: een officiële toestemming van de overheid om een bepaalde activiteit uit te voeren die zonder toestemming verboden
• Toezichthouden: toezicht op de naleving van wet- en
• Handhaving: controle op de naleving van wet- en regelgeving en het afdwingen van het doen naleven van deze

Het geheel overziende zou men de indruk kunnen krijgen dat iemand in een machtspositie misbruik maakt teneinde zichzelf of anderen ongeoorloofde gunsten te verlenen, in het laatste geval mogelijk voor wederdiensten of als vriendendienst.

Venray Transparant heeft niet de bedoeling om stuitend of grievend te zijn richting de burgers die al een emotionele band hebben met de begraafplaats. De uitvaartsector doet uitstekend werk in het uithanden nemen van noodzakelijke handelingen rondom het afscheid van een geliefde.

In de 10 jaar dat de begraafplaats open is zijn er al veel mensen begraven. Mensen die wellicht om principiële redenen van “geen franje” en een “lage grafdichtheid” hebben gekozen voor Natuurbegraafplaats Weverslo. De vraag of dat de gewenste franje en hogere grafdichtheid een contractbreuk is met de principes van deze mensen moet toch gesteld worden.

Venray Transparant wenst het College van B&W en de gemeenteraad veel wijsheid in deze case.

+ een verhelderend stukje rekenwerk

LOOBEEKDAL - Sinds de berichtgeving over grondtransacties in het Loobeekdal tussen privé-persoon Jan Loonen en het Waterschap Limburg in NRC, waarin de wethouder grondzaken onder meer beticht wordt van handelen met voorkennis, belangenverstrengeling en schending van de integriteitscode, is er veel gebeurd en gepubliceerd. Het presidium van de gemeenteraad, onmiddellijk bijeengeroepen door burgemeester Winants, besloot op basis van de toen beschikbare kennis om Jan Loonen niet te schorsen, maar wel een extern onafhankelijk onderzoek op te starten. De uitkomst van dit onderzoek is echter naar verwachting pas kort voor de zomer bekend. Al die tijd kan Loonen gewoon aanblijven alsof er niets aan de hand is, terwijl de aktes gepubliceerd op deze website toch overduidelijk aantonen dat hij als wethouder grondzaken en als grootgrondbezitter het Waterschap Limburg naar zijn hand heeft gezet. Het eindresultaat is dat Waterschap Limburg 37 hectare grond die het zelf kocht van Provincie, Staatsbosbeheer, gemeente Venray en particulieren, doorverkocht aan Loonen. Hierbij kreeg Loonen meteen ruim een half miljoen euro terug wegens afwaardering van de grond, gemeenschapsgeld dat Waterschap Limburg zelf had kunnen houden als ze de gronden niet hadden doorverkocht en zelfs hadden kunnen inzetten bij de onteigening van de gronden die reeds in het bezit waren van Loonen. Daarnaast ontving en ontvangt Loonen ook nog eens een jaarlijkse subsidie (ook gemeenschapsgeld!) van de Provincie i.v.m. natuurontwikkeling, terwijl hij ook nog eens de mogelijkheid had en heeft om jaarlijks 20 ton ruige stalmest per hectare te laten dumpen, hooi te oogsten en de gronden te verpachten. Al met al een geweldige bron van inkomsten voor Jan Loonen (zie Kengetallen onderaan dit artikel).
Kortom, waarom zouden we moeten wachten op de formele uitslag van het onderzoek, als de raadsleden in feite al voldoende bewijs tot hun beschikking hebben om te concluderen dat Loonen onrechtmatig heeft gehandeld en dus om Loonen weg te sturen.
Het meest verbazingwekkende is eigenlijk dat hij nog niet uit eigen beweging is opgestapt.

Kengetallen:

Marktprijs landbouwgrond / cultuurgrond: ca. € 5,- tot € 6,- p/m²

Kostprijs betaald door Jan Loonen aan Waterschap Limburg : € 1,07 p/m²

Opbrengst ruige stalmest per hectare p/jr : € 208,-

Geliberaliseerde pacht € 990,- per hectare p/jr (prijs Gemeente Venray, vrije prijs voor periodes korter dan 6 jaar)

Pachtprijs Zuidelijk Veehouderijgebied € 580,- per hectare p/jr (prijs Gemeente Venray, pachtduur langer dan 6 jaar)

De jaarlijkse uitkering vanuit het Provinciaal Natuurbeheerplan en Subsidieregeling Kwaliteitsimpuls Natuur en Landschap Limburg (SKNL) bedraagt € 182,39 per hectare (bron: BIJ12)

Totale opbrengst per hectare per jaar:

Ruige stalmest € 208,-
Pacht (gemiddeld) € 785,-
SKNL-subsidie € 182,39
¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
Totaal belastingvrij € 1175,39 per hectare per jaar.

Even rekenen:

1 hectare faunarijk grasland kost Jan Loonen € 10.700,-

Belastingvrije opbrengst per hectare € 1175,39 *

Netto rendement per hectare per jaar is 11%.

Overig:

Voor aanleg en herstel van kruiden en faunarijk grasland bedraagt de eenmalige subsidie (maximaal) €15.000,- per hectare (bron: BIJ12).

* dit geldt niet alleen voor de 37 hectare aangekocht van Waterschap Limburg maar ook voor alle overige reeds eerder door Jan Loonen van derden aangekochte percelen gelegen in het Loobeekgebied.